*******************************
ไพรอำลา
วิเวกเดียวดาย...........รันทดคล้ายดับลง
ชีวีเคยทะนง.............ดับลงบนผืนไพร
เรื่องราวที่เคยร้อย......ถักคอยเรื่องภัย
ฟ้าพิโรธทันใด..........ราวไพรดับลง
นาฎกรรมร้อยสร้าง.......หนทางโหยไห้
ไม่มีน้ำใจ.................สิ้นไร้ปรองดอง
เคยให้ทุกสิ่ง.............กลับทิ้งทำลาย
ดูก็คล้ายคล้าย...........น้ำใจเสื่อมถอย
เคยร่มเคยรื่น............ไม่ชื่นทุกข์ตรอม
ความรักเสื่อมครอง.....ไร้ประคองเรียงร้อย
ใครทำลายเรื่องราว.....ราวไพรเศร้าสร้อย
ไม่ซับน้ำคอย...........เพราะบั่นทอนชีวา
โอ...บัดนี้ทุกข์.........จึงเรียกปลุกขึ้น
เรื่องราวไพรฟื้น........ไม่คืนชีวา
ทำลายจนหมดสิ้น.....ฟ้าดินทุกข์หนักหนา
เคยเกี่ยวพรรณนา.....บัดนี้ลาขาดจากกัน
เจ้าเห็นแก่ตัว..........ทำชั่วไม่อายใคร
ตัดไม้ไม่เหลือใย.....ทำลายไพรมหันต์
บัดนี้ไม่สงบ............อกสั่นสะบั้น
ทำบาปอนันต์..........บาปนั้นสนองคืน
*******************************
อ้างข้อความนี้
Bookmarks