คืนฟ้าฉ่ำฝน

[บ่าวจ้ำ]

"คืนฟ้าฉ่ำฝน"

สายฝนโปรยปรายพรายพร่างพรมชโลมจูบดิน
หมู่มวลวิหคมิอาจผกโผผินบินวนเวิงบนเวิ้งฟ้า
ต่างถือโอกาสเสพสมพาส วาดหวังคงยั้งเผ่าพันธุ์กันอีกครา
หมู่มวลพืชพรรณธัญญาร่ารื่นเริงกันสันต์สุขเสพเทพประทาน

ตัวฉันเล่า ?
ใยจึงเศร้าโศกศัลย์กับวันวานที่ผ่านเลยไม่เคยหวาน
สายฝนที่ร่วงโรยคล้ายแส้โบยบนหลังใจให้ร้าวรอนราน
แผลรักสลักนานผ่านล่วงเลยไม่เคยหายยากตัดใจยากเยียวยา

ณ อีกฝั่งฟ้าฝนแซม
ดรุณีแรกแย้มสวยผุดผาดดั่งวาดแต้มแต่งแข่งดารา
ตัวน้อยบอบบางนางหลบเร้นเล่นล้อต่อสายฝนบนนภา
ยับยั้งเป็นครั้งคราเพราะเกรงว่าจะเปียกเปรอะเลอะด้วยฝน

สาวน้อยเอย...
เจ้าชินเคยใช้ความสดใสหลอกใจชายให้ใฝ่รำพันฝันถึงซึ่งเวหน
ใช้เดียงสาโปรยโรยโดยไม่ยั้งชั่งใจจะทำใครให้ผ่าวสุกร้อนลุกลน
ตัวฉันอีกคนโดนสลักแผลรักจากเธอผู้กลัวเปียกนักแต่มักเล่นล้อต่อสายฝน

จ้ำ# คนรักของดอกไม้
เวอร์ชั่น รำพึงรำพันในคืนวันฟ้าฉ่ำฝน
๑๖ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๕๒

[MADELA]

ยังคงแต่งได้ไพเราะเราเพราะพรี้งคือเก่าเนาะ ม่วนอ่านแล้วก็ได้ความรู้สึกดี
เป็นกำลังใจให้จ้า