" หอมบ้าน "
ทุกยามฤดูกาล,บ้าน,บานหน้าต่าง
เปิดรับเช้าจางปางสว่างโล่ง
ลมหายใจไล้ทั่วเต็มชั่วโมง
สมองโปร่งสบายรำพายเพา
แสนอบอุ่นคุ้นชิน ดินรอบบ้าน
เศษใบไม้เพ่นพ่านรอบลานเสา
แดดสอดพุ่มหูกวางทางแสงเงา
กระทบตรงกับเรา เยาวชน
จดจำกิจวัตรที่ชัดฉาน
วิญญาณแม่แดดาลบ้านแห่งหน
สร้างโลกสร้างชีวิตจิตใจตน
สร้างทุกคนครรลองของครอบครัว
พ่อ,ทางไทผจงจัด ล้วนชัดฉาย
สร้างพลังท้าทาย,ปลายหน้าจั่ว
ปกคุ้มภัยอุทกที่วกกลัว
เป็นหัวหน้าครอบครัวชั่วกัปกัลป์
"หอมบ้าน"
กลิ่นกำจายบันดาลหวานสวรรค์
ยามหยดเหงื่อหยาดร่วงดวงชีวัน
กำเนิดเมล็ดพันธุ์สามัญชน
งามหอมพร้อมความรัก,กลับพักผ่อน
จากจรในหน้าที่ท้องถนน
คืนสู่บ้านสูดกลิ่น ดินฟ้าบน
คล้ายอ่อนล้าสุคนธ์ด้วยมนต์อนันตร์
จูบซึ้งอดีตเก่าเงายามเช้า
กราบเท้าทางแม่พ่อยามท้อฝัน
ชราภาพ เยาวชน คนฉกรรจ์
พลังฉันท์สดใส ดอกบ้านบาน
ทารกและนกร้องห้องแผ่นดิน
คละกลิ่นข้าว,พลัดถิ่น,ศิลปะสาร
ในสาระเกสรแห่งเรือนชาน
รักสำราญในกาลปัจจุบัน
"หอมบ้าน"
จักรวาลรำพายรอบซ้ายหัน
เหนือลูกโลกดวงตาของชีวัน
นัยย์ต่ำใต้ผูกพันลมหายใจ
"หอมบ้าน"
อาขยานชีวิตสะท้านไหว
สดับเสียงหยดมุก นิ่ง นอน ใจ
ใบหูกางรองรับ ซับน้ำตา
บทประพันธ์ : สิงหา สัตยนนท์
ระลึกถึงพ่อแม่ บ้านและทุกสิ่งที่หมายถึงสถาบันครอบครัว ที่เพ็นนีมี...ไม่พร้อมเหมือนคนอื่น
เพ็นนี ได้รับอนุญาตจากพี่สิงหาในการนำเอาบทกวีนี้ มาลงในกระทู้โดยตรง
กวีป่า...สิงหา สัตยนนท์
อ้างข้อความนี้
Bookmarks