ช้างพลายเชือกนี้เปนช้างของพระเจ้าอินทรวิชยานนท์ พระเจ้านครเชียงใหม่ ประมาณ ๕๐ ปีเศษมาแล้ว ชาวบ้านเรียกชื่อกันว่า “ปู๊เลี้อย” เหตุที่มีงาเลื้อยผิดปรกติ จนทำความลำบากให้แก่ตัวมันเอง เวลาเดินผ่านคันนาทีมีคัน เพราะต้องคอยยกงาอันหนักข้ามคันนาด้วยความลำบาก

มี เรื่องเล่าสืบ ๆ กันมาว่า ช้างเชือกนี้เริ่มมีงายาวผิดปรกติตั้งแต่อายุได้ ๓ ขวบ คือมีงายาวตั้ง ๓ ศอก (ตามปรกติช้างอายุ ๓ ขวบเพิ่งจะมีงาโผล่ออกเหนือปากเพียงเล็กน้อย) งานั้นยาวขึ้นเรื่อย ๆ จนไม่ทำประโยชน์อะไรให้แก่ปู๊เลื้อยเลย นอกจากจะทำให้ผู้ที่ได้เห็นเกิดความแปลกปลาดเท่านั้น
ปู๊เลื้อยตายประมาณ ๕๐ ปีมาแล้ว ภาพนี้ถ่ายก่อนหน้าช้างตายที่ประตูช้างเผือกเพียงเล็กน้อย นัยว่าเมื่อตายมีอายุ ๑๔๐ ปี ปัจจุบันงาอยู่ที่พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติที่กรุงเทพฯ