พักนี้ไม่รู้ไง อยากลง แต่เรื่องอาหารการกิน หนะนะ แบบว่าอยากบอกน้องชายคนหนึ่งว่า ถึงพี่จะเป็น
สาวทำงานหัวฟู แต่ก็บ่หัวฟู และก็ยิ้มเก่งซือๆดอก
ทำกับข่าวกับน้ำก็พอได้อยู่ แต่ก็แบบ บ้านๆ นะ ไม่วิด สะ มา หรา แต่อย่างได
อันนี้ก็เนื่องมาจาก น้องอาเจา แห่งอำเภอกระสัง พูดถึงยำหมี่ (Yummy yummy หย่อยๆๆ)
หรือ หมี่ยำ ใว้ แจ่มใสก็นึกได้ โอ้ย อันนี้ตอนเด็ก กินจนพุงกาง
เวลาก่อน มีงานบุญ จะมีการทำหมี น้าๆ พี่ๆ ก็จะยำหมี่สดๆ
ให้กิน เผ็ดไปกินไป ก็สู้เพราะว่ามันอร่อย ลมออกหู หย่อยที่ซู๊ด
อย่ากระนั้นเลย สายตรง ไปยังพี่สาวอยู่นางรอง ขอวิธีทำ ซะเลย พี่สาวว่า
นางหน่อย มรึง (ขอโทษไม่สุภาพ แต่พี่สาวพูดเยี่ยงนี้จริง ด้วยความที่เธอเป็นลูกสาวพ่อขุนเต็มตัว )
จะเอา หมี่สดมาจากไหน
ฮ่าๆ อีน้อง ก็จะเอาหมี่ซอง หมี่แห้งนี่แหละ แช่น้ำแล้วลวก
จึงเป็นที่มา ของการย้อนยุค ได้กินหมี่ยำ อีก จ้า
ส่ว่นผสมค่ะ เส้นหมี่ แช่น้ำพอนิ่ม แล้วลวกให้สุก แล้วก็ยำเลยค่ะ
เสียดาย ไม่มีกระถิน แกล้ม แนมสักหน่อย ถ้ามี ซุ๊ดยอด เลยแหละจ้า
Bookmarks