ญฯแม้นหมายมั่นเป็นขวัญจิตแสนพิสวาท
อย่าคลาคลาดมาตรอภิรมย์สมสู่สอง
จงสิเน่หารักกานดาด้วยจิตปอง
เชยปรางค์ทองปรองเป็นนิจมิคิดคลาย
ต่อเมื่อกาลพาผ่านผันสบวันใหม่
รักอย่าหน่ายพ่ายเพลาพาใจสลาย
ครองเคล้าคู่อยู่เลิศหล้าตราบฟ้ามลาย
จนวางวายใคร่ได้สมัครรักเพียงอนงค์
*****************************
ชฯจำใจพรากจากน้องไปให้หมองจิต
นวลเคยชิดเชยชมเจ้าเฝ้าฝันหา
จากห่างไปเพียงกายต่างมิห่างวิญญา
ขวัญยุพาวิไลลาศสังวาสเรียม
สุดเสน่หาแก้วตาพี่จงดีมั่น
เจ้าจอมขวัญอย่ามีวันผันแปรเปลี่ยน
ถนอมแอบแนบตราตรึงคะนึงเพียร
จวบจนเจียนพี่เวียนกลับรับขวัญตา
..เข้ากะบรรยากาศป่ะน้อ..อิอิ..
Bookmarks