พาเซียงเหมี่ยงฯน้อยไปสุรินทร์ให้ปู่ย่าผูกแขน....

[เซียงเหมี่ยงเมืองสุรินทร์]

หยุดพักกลับเมืองไทยเที่ยวนี้ พอดีได้เวลาพา น้องออมสิน เซียงเหมี่ยงน้อย ไปยามปู่กับย่า อยู่สุรินทร์ เดือนหนึ่ง พ่อกลับเมืองไทยเถื่อหนึ่งกะสิได้พาน้องออมสินไปยามปู่กับย่าเนาะครับ ครั้งที่แล้ว สามเดือนพาไปแบบ เซอร์ไพรซ์ ปู่กับย่าบ่ได้บอกล่วงหน้า เลยบ่ได้บอกพี่น้องมารับขวัญหลาน ฮ่า ๆ ปู่กับย่า กะเลยว่าให้เซียงเหมี่ยงฯ อย่าเฮ็ดอีกเด้อ พะนะ ปู่ย่าคาแต่ดีใจหลานมาหาเลยลืมรับขวัญ (จั่งซี่กะลืมเนาะครับ ) มื่อนี่พ่อสิพาออมสินไปให้ปู่ย่า รับขวัญ อย่างเป็นทางการกะน๊า

อาบน้ำป๋อมแป๋มก่อนไปบ้านปู่ ย่า ครับ


อาบน้ำแต่งหล่อ แล้วกะเดินทางครับ หลับตลอด ออมสิน....


พอมาฮอดกะ ปู่ ๆ ย่า ๆ มาผูกแขนหลาน พร้อมกับผูกแขนรถ เนาะครับ รถบ่มีแขนแต่กะผูกเนาะครับ ฮ่า ๆ ...


กว่าสิสวดมนต์ เอิ้นขวัญ เลี้ยงเซ่นแล้ว ออมสินหลับก่อนครับ ฮ่า ๆ เลยได้มาผูกแขนเอาตอนหลับนี่ล่ะครับ...




ซ้างมาฉุดกะคือสิบ่ตื่นดอกครับ ตอนนี้ฮ่า ๆ ....



มีเรื่องเล่าอีกนิดสำหรับ เซียงเหมี่ยงน้อย เกิดมามีหยังแปลก ๆ หลายอย่าง กำหนดคลอดคือ ๔ พ.ค. ๕๒ แต่ว่า เกิดจริง ก่อนกำหนด ถึง ๒๕ มื่อ คือ ๙ เดือน เมษา ๕๒ หรือ ปีฝรั่ง 09-04-09 เลขสวยดี ฝากท้องดูแลโดยหมอคนดังร้อยเอ็ด มื่อสิคลอด หมอบอกว่า ออกมาสิโตน้อย น้ำหนักประมาณ ๒.๗ กิโลฯ หลังจากเช็คก่อนคลอด แต่ว่าพอคลอด ออมสินได้ ๓.๒๑ กิโลฯ คุณหมอเลยโดนคุณ พยาบาลแซวว่า น้องออมสินเป็นคนแรกที่เฮ็ดให้คุณหมอหน้าแตกได้ เพราะว่าประมาณน้ำหนักผิดหลายขนาดนี้ โดยปกติคุณหมอบ่เคยประมาณน้ำหนักทารกผิดเกิน ๑๐๐ กรัมพะนะ ฮ่า ๆ ....
อีกหนึ่งเรื่องสำคัญที่สุด ช่วงก่อนน้องออมสินสิเกิด ปู่ บ่สบายหนัก มีน้ำหนองอยู่ในปอด เข้าโรงพยาบาล ต้องผ่าตัด อาการน่าเป็นห่วงหมอบอกเสี่ยงมาก ๆ เพราะว่า ปู่อายุมากแล้ว แปดสิบกว่า ๆ ถ้ามีหยังผิดพลาดอาจจะต้องทำใจ แต่ว่า หลังจากผ่าตัดอาการของปู่ ดีวันดีคืน แบบที่คุณหมอแปลกใจอย่างมาก และแล้ว สิ่งที่ทุกคนบ่คาดคิดคือ แม่น้องออมสิน เกิดปวดท้อง เช้าวันที่ 9-04-09 แล้วให้กำเนิดออมสิน ออกมาในตอนเจ็ดโมงเซ่า สุขภาพแข็งแรงทั้งแม่ลูก ส่งข่าวไปทางบ้านย่า กะพากันดีใจ แต่ว่าพอสายกว่านั้น คุณหมอ บอกว่าปู่อาการดีแล้ว ให้กลับบ้านได้ ปู่กะเลยได้ออกจากโรงบาล ในวันที่ ออมสินเกิด ประมาณ ชัวโมงหนึ่งต่อมา หมูแม่มาน อยู่บ้าน กะออกลูกอีก ๑๐ โต ซึ่งเป็นเรื่องแปลกที่สิ่งดี ๆ เกิดขึ้นภายในระยะเวลาเดียวกัน
ทุกมื่อนี่ ปู่คิดเสมอว่า ที่ปู่หายมาได้เหมือนว่าได้เกิดใหม่ เพราะว่าช่วงที่อยู่โรงพยาบาล ปู่เจ็บปวด จนคิดถึงเรื่องการต้องจากลูกจากหลาน ลูกซายหล่าคือเซียงเหมี่ยงฯ กะอยู่เมื่องลาวกลับบ่ได้ ปู่เอ่ยตลอดเวลาว่า "น้องออมสิน เกิดมาเพื่อค้ำชูชีวิตปู่ ให้ปู่มีชีวิตใหม่อีกครั้งหนึ่ง" บ่ว่าจะเป็นเรื่อง บังเอิญหรือ ว่าเป็นเรื่อง ปาติหาริย์ ครอบครัวเซียงเหมี่ยงฯ เซื่อแบบบ่มีข้อสงสัย ว่าออมสินเกิดมาเพื่อค้ำชูปู่ อย่างน้อยคิดแบบนี้กะสิเฮ็ดให้เฮาสบายใจ มีกำลังใจในการดูแลอีกชีวิตที่สิต้องเผชิญ กับโลกกว้างในมื่อข้างหน้า
และในมื่อนี่ที่พ่อโพส น้องออมสิน เซียงเหมี่ยงน้อย มีอายุได้ ๔ เดือน กับอีก ๒๓ มื่อครับ



ขอบคุณ ลุง ๆ ป้า ๆ น้า ๆ อา ๆ และ พี่ ๆ ที่เข้ามาอ่านเรื่องราว ของเซียงเหมี่ยงน้อยครับ