รักชาติ รักษ์อำนาจ รักเงิน

[แจ่มใสยิ้มสวย]

สืบเนื่องมาจาก เงาอสูรย์ พฤษภาทมิฬ

ก่อนหน้านั้น มีเส้นกั้นระหว่าง เรา ประชาชน กับ ทหาร ที่ดูแล เห็นเขายืนถือปืน หนัก

ส่งรอยยิ้มให้ เห็นเขายืนเหนื่อย ส่งน้ำให้ อยากเห็นรอยยิ้ม แห่งมิตรภาพส่งดอกไม้ให้

ทุกคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง

ทหารทำหน้าที่ของทหาร
ตำรวจทำหน้าที่ของตำรวจ
นักศึกษาประชาชน ทำหน้าที่เพื่อประชาชาธิปไตย

อำนาจเป็นสิ่งหอมหวล แม้หากต้องทำลายชีวิตผู้คนเพื่อชนะ หรือให้ได้ มันมา ทั้งสองฝ่ายก็ยอม อีกฝ่าย ใช้วาจาหอมหวานหว่านล้อม
อีกฝ่าย ใช้ อำนาจที่มีอยู่สกัดกั้น

พญาช้างสารชนกัน หญ้าแพรกก็แหลกลาญ

สองวันถัดมา ฉันออกไปพบเพื่อนที่โรงแรม รัตนโกสินทร์ มีเชือกกั้นห้ามเข้า เดินเลาะไปอีกทางข้างๆ เซเว่น สองคนอยากรู่อยากเห็น แค่ข่าวที่เราดู มันไม่ใช่ความเป็นจริงแน่นอน
เมืยงๆมองๆ แค่ชั้นหนึ่งค่อยๆแง้มประตู ฉันผงะกับกลิ่นคาวเลือดคลุ้ง ไปต่อไม่ไหวหรอกกลับเถอะ ฉันสับสน ฉันภาวนา อย่าได้เป็นอย่างที่ฉันคิด
ผองเพื่อนหายไปไหนหมด ฉันปิดกั้นตัวเองหลายเดือน ไม่อยากรับรู้ข่าวสารที่แสน เจ็บร้าว
ป้าสั่งห้ามพูดอะไร ห้ามเกี่ยวข้องอีกเด็ดขาด ให้อยู่อย่างสงบ อุดมการณ์ให้พับเก็บ
พี่สาวบอก รู้ไหม กว่าพ่อแม่จะเลี้ยงได้โตใหญ่ขนาดนี้ พ่อแม่ทุ่มเทความรักให้มากมาย ใช่อยู่ประเทศ ยิ่งหญ่เราต้องแทนคุณ แต่วิธีการแทนคุณมีตั้งมากมาย ไม่จำเป็นต้องวิธีนี้ ผู้นำทั้งสองฝ่าย ก็บ้าอำนาจไม่ต่างกันหรอก
และรู้ไหม ในสายตาพี่ ไม่ว่าใครขึ้นมาเป็นใหญ่ก็ตาม หายากส์นะ ที่จะไม่โกง ไม่กิน
สุดแต่ว่าใครจะทำได้แนบเนียนมากกว่ากัน

ป้าสั่งห้าม เพราะเป็นห่วง พี่สาวพูดซื่อๆ ตรงอย่างคนไม่มีความรู้ แต่คำพูดของพี่สาว ก็ทำให้ฉันได้คิด

หากทุกคนอยู่อย่างสงบ ตามวิถี ประเทศเราก็คงไม่ตกอยู่ใน ภาวะยุ่งยากส์ อะไร

วันหนึ่ง ฉันได้วีดีโอลับ ถ่ายใว้โดยนักข่าวชาวต่างชาติ ดูไปร้องให้ไปถึงความโหดร้ายของภาพที่เห็น ฉันบรรยายให้คุณๆ อ่านกันไม่ได้หรอก มันตัน น้ำตาฉัน รื้น

สิ่งสุดท้าย ที่จะบอกคือ อย่าหลงเป็นเหยื่อ ของคนกลุ่มได กลุ่มหนึ่งอีกเลย ดำรงค์ชีวิต ไปตามเส้นทางที่ควรเป็น อยู่อย่างสงบ วิถีทางแห่งการพัฒนาประเทศ บางครั้ง ไม่ใช่ วิถีที่เราเรียกร้องกันหรอก

มีมากมายหลากหลายวิธี ที่จะดูแลประเทศของเรา สั่งสอน ลูกหลานของเราให้เป็นคนดี ซื่อสัตย์ ไม่คดโกง ในอนาคต เราก็จะได้ผู้นำรุ่นใหม่ที่ซื่อสัตย์

แต่ทุกวันนี้เล่า แม้แต่ตัวเพื่อนฉัน ทำอุดมการณ์ให้เป็นงานได้
เธอจะคิดมากไปใย แค่เราไปนั่งกะเขาตอนเย็นๆ ฉันก็ได้วันละพัน ........ เธอบอกฉัน

เศร้าจัง อุดมการณ์ หรือ เงินตรา