สายฟ้ามีน้ำเด้อ มาทางพี้
สายฟ้ามีน้ำเด้อ มาทางพี้
เเอื้อยกานต์น้องหล่าเพิ่งฮู้เด้นิว่าคนไทยเขาเอิ้น หมากเค็งว่า ลูกหยีกระทู้ต้นฉบับโดยคุณ ใบไม้สีชมพู
แถวบ้านน้องหล่าหายากละเด้หมากเค็งนิ หากินยากแล้ว ไผมีกะหวงไว้ขาย เว้ามาล่ะอยากกินเด้
มักกินอยู่ ของหวานเด็กน้อยเลี้ยงวัว
แซบคัก หวานๆๆฟาดๆๆ กะกินแซบ
กินหน่วยดิบมัน แค้นครับ หาน้ำกินเกือบบ่ทัน
ผมว่า บักเค็ง นี่มันมีอีชื่อนะครับแต่ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไรนอกจาก ลูกหยี แล้วผมว่ามันมีอีก ใครทราบช่วยหามาหน่อยเด้อครับ
แม่นแล้วครับ
...หมากเค็ง ภาษากลาง เอิ้นว่า เขลง ลูกหยีนั้นแถวใต้มีหลายตั้ว ใหญ่กว่าหมากเค็งธรรมดาเฮา เวลาสุก กินหวานๆส่มๆ แต่หมากเค็งออกหวานฝาด... ไม้เค็ง นางเค็ง(กิ่งที่ออกใหม่ประมาณปีหรือสองปี) ง่าเค็ง เหนียวแข็ง และยืดหยุ่นดี แต่ก่อน เพิ่นเอามาเฮ็ดโคยเกียน(เพลาเกวียน) เฮ็ดแส่ตีกลองจิ่ง...แจะ .แจ่งแจะ...แจ่งๆๆๆ.
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
บักเค็งต้มเด้อ แซบคัก เอาหน่วนเหิ่มๆๆ มาต้ม
บ่ได่กินมาหลายปีแล้ว
มีแต่ดอกให่เบิ่ง แต่สันนิถานว่าเป็นหน่วยสีเขียว แกะข่างไนเป็นสีดำๆกินแล้วแค่นคอแหม่นบ่อ มักจะขายยามบุญยามงานพร้อมกับเม็ดบัว
แม่นแล้ว หน่วยดิบเป็นสีเขียวเอามาต้มแล้วกินใน หรือว่าสิกินเถิงเนื้อเทิงในกะได้
หน่วยสุกมันสิเป็นสีดำ เอาเปือกออก นวลมันสิเป็นสีส้มๆๆ
กฎการส่งข้อความ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks