วันวาน...
ชีวิตฉันได้เป็นสุข ยิ้ม บอกรัก..ทักทาย.. แก่คนทั้งโลก
เพราะฉันมีเธอ...คือกำลังใจ
มีผู้คนอยู่มากมาย...แต่คนใกล้ชิด..
....ฉันให้เป็นเธอ....
.....ฉันไม่เคยคิด...ว่าจะหัวเราะกับตัวเองได้ ...
..ท่ามกลางเรื่องราวอันสับสนวุ่นวาย..
...ช่วงชีวิตนั้นมันคล้ายกับโลกใบใหม่........
....ในความฝันของผู้หญิงธรรมดาทั่ว-ทั่วไป..
....วันต่อมา...
ทุกอย่างไม่มีแล้ว ..
..กับทางเดินที่ผ่านมา...
.. เต็มไปด้วยความสุข..
..ความทรงจำอันงดงาม..
มีหลายครั้ง..ฉันอยากกลับไปเป็นแบบเดิม..
...........ฉันก็ได้แต่..เผลอ.....
...เหลียวหลังไปมอง.....
...วันนี้...
ฉันเริ่มยิ้มได้ .. กล่าวทักทาย.. ให้คนรอบข้าง
...มองเห็นความสุขเล็ก-เล็ก...
..จากดอกหญ้าข้างทางไหวไปมา....
ฉันเพียงได้คิดว่า..
.... ความสุขที่ผ่านมา....
ก็เหมือนกับเส้นทางที่เราต้องผ่านไป...
..รอให้คนใหม่..ได้เดินผ่านมา...
....รับความสุขนั้นไปบ้าง....
...ฉันได้เห็นว่า....จากนี้ไป....
ความอบอุ่นของสายลม...
... และดอกหญ้าน่ารัก..ดอกเล็ก-เล็กไหว..
.... ยังคงรอฉัน....
ความอบอุ่น..ของสองอย่าง ..รอบ-รอบข้างฉันนี้..
ที่ฉันมองเห็น และหาได้ตลอดกาล....
.........ชุบชีวิตของวันวาน...ให้หวานชื่น..อย่างแท้จริง.....
...ขอขอบคุณความสุข..ของวันวาน.......
อ้างข้อความนี้
จ้ำแจมจัง
Bookmarks