27 กันยายน 2552
การรอคอยที่มีหวัง นับวันความหวังเริ่มเลือนลาง ว่าสักวันเธอมาแต่วันแล้ววันเล่าเธอก็ไม่มา ใจฉันท้อและเหนื่อย ถามตัวเองว่า จะรออีกต่อไปไหม จะทนกับความเจ็บที่รอแล้ว ต้องรอเก้อ เธอไม่มา คิดมาแล้วรู้สึกสงสารตัวเองเหลือเกินว่าทำไมนะถึงต้องรอ รอเพื่ออะไร รอให้ตัวเองเจ็บก็เท่านั้น เหรอ
รอเก้อ เธอไม่มา
:heart:
ฟ้าใส
Bookmarks