ตื่นเช้ากว่าปกติ รีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อที่จะไปเรียนไปให้ถึงก่อนใครๆ พักนี้ นักศึกษาเยอะ ทุกคนมุ่งหน้าสู่ คอมพิวเตอร์แลป เพื่อ หาข้อมูลทำงาน และใช้หนังสือ ที่มีอยู่ในห้อง แลปนั้น ตอนนี้เขายุบที่เรียนที่เคยมีสองที่เหลือที่เดียว
นโยบายรัฐ ที่เคยมีที่ให้เรียนมากมาย ก็ต้องลดงบประมาณลงตามภาวะเศรษฐกิจ เวลาเหนื่อยๆ ถึงแม้ว่าจะไม่มองโลกในแง่ร้ายเลย แต่บางครั้งอารมย์ ร่างกายก็สุดโต่งเกินควบคุม บอกคุณผู้ชายว่า ปะ เราไปยื่นคำร้องไปขอคุยกับอาโนล ยัวกอฟเวอร์เน่อ กันไหม เขาก็ได้แต่หัวเราะในความต๊องของเรา ก็จะอะไร ก็พูดไปได้เรื่อย ๆ ให้สิ่งที่ควบคุมไม่อยู่ปลดปล่อยไปกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
งานเยอะ เสร็จของอาทิตย์ที่แล้วอาทิตย์นี้ก็ตามมาอีก อีกนิดนะ อีกนิดนะ ปลอบใจตัวเอง สิ้นเดือนธันวา ก็จะจบแล้ว
แวะเข้ามาบ้านมหา เห็นน้องจิ้งเจ้าชายน้อย ทำโครงการดีๆ ก็อยากช่วย โดยนิสัย ชอบอะไรแบบนี้ แต่ในภาวะที่ตัวเองยังต้องพึ่งคนอื่น จะเอาอะไรไปช่วยน้องเขา ก็ได้แต่มองตาปริบๆ แอบส่งพลังแรงใจไปช่วยน้องเขาเงียบๆ แอบชื่นชมความรู้ ความคิดอ่าน ความสามารถของน้องเขา และทุกคนที่กลมเกลียว กลมกลืนกันสรรค์สร้างสิ่งดีๆ เพื่อประเทศไทยเรา
อ้าวนี่ก็ต้องเตรียมตัวสัมภาษณ์งานอีก อันนี้ไม่รู้ว่าเขาจะยกตำแหน่งอะไรให้ เพราะว่า ไปยื่อน แค่ RESUME และ ใบผ่านงานใว้ ยังไม่ได้กรอกแบบฟอร์มอะไร เพราะวันที่ไปนั้น คุณน้อง Front office ชีบอกว่ายังไม่เรียกตัวยังไม่ต้องกรอกฟอร์มอะไร ใว้ ให้ผู้จัดการดูประวัติแล้วจะเรียกมาคุยว่าจะจับลงตำแหน่งอะไร โห จะจับเราไปล้างห้องน้ำไหมหนอ แต่เออ ว่าไปล้างห้องน้ำก็ได้นะ ขอให้มีงานทำ จริงไหม จ้ะ น้องแมงดิ้ง ได้งานหรือยังหนอ
พอแหละ
จะดูหนังสือแล้ว
จริงๆหนะจะเขียนเรื่อง sour face ไงออกมาแบบนี้หละ ก็ เหนื่อยๆ ไง นะนี่ ใว้วันหลังนะจ๊ะ
เขียนที่โต๊ะอันแสนรกรุงรัง
เขียนวันที่ 29 กันยายน 2552
Bookmarks