6 ตุลาคม 2552

ถึง อ้ายคนไกลที่คิดถึง

นานแล้วฟ้าใสบ่ได้เขียนจดหมายถึงอ้ายคนไกลของฟ้าใส มื้อนี้ไปอ่านจดหมายขอแม่เด็กดื้อ เลยคิดว่ามีไดอารี่สำหรับอ้ายคนไกลสักเล่มก็คงดีน้อจ้า เผื่อว่าอ้ายคนไกลผ่านมาจะแวะอ่านว่าฟ้าใสยังคิดถึงเสมอไม่เคยลืมเลยจ้า

การงานของฟ้าใสก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จ้า สะดุจบ้างแต่ก็แก้ไขได้ไม่ยากเพราะมีคนช่วย แต่ต่อไปนี้อาจจะลำบากหน่อยเพราะคนที่ช่วยไม่อยู่แล้วจ้า ต้องช่วยตัวเอง แต่ด้วยประสบการณ์ที่สร้างสมมาคงจะทำได้ไม่ยากนักฟ้าใสมั่นใจเช่นนั้น

อ้ายคนไกลเป็นจังใด๋แน่น้ออยากฮู้ข่าวจังเลยจ้า เงียบหายไป เหมือนกับเทพอสูรเลยน้อจ้า ฝากกำลังใจไว้กับคนอื่นเป็นแบบนี้ล่ะจ้ามันสุขเมื่อเพิ่นมา ทุกข์และคิดถึงเมื่อเพิ่นจากไป แต่ฟ้าใสเชื่อเสมอจ้า ว่าหากคนรักและคิดถึงกันสักวันต้องกลับมาหากัน ฟ้าใสจะรออ้ายคนไกลจ้า ว่าสักวันจะกลับมา

คิดถึงอ้ายคนไกลจังเลย
:heart:
ฟ้าใส