แด่เธอ...ที่รัก...

[สาวพุเตย]

เจ้าหยาดมา ดลฤดี ให้พี่รัก
พี่หรือจัก หักใจ ไม่รักได้
แต่พอคิด พอหวัง เพียงครั้งใด
ต้องเก็บความ รู้สึกไว้ ให้มิดชิด

ทั้งทั้ง ที่รู้ ว่าอยู่ใกล้
แต่ก็เหมือน อยู่ไกล เพราะไร้สิทธิ์
จะสลัด ก็ไม่หลุด สุดความคิด
ต้องกลืนพิษ รักไว้ ในอุรา

ฟ้าหนอฟ้า ใยฟ้า มาโหดร้าย
แกล้งพี่ให้ ได้พบ ได้คบหา
ใจโอ้ใจ ห่วงหวง ดวงสุดา
ทั้งรู้ว่า คนดี มีคู่แล้ว

ยามจะกิน จะนอน อาวรณ์หวัง
ใจเอ๋ยเจียน จะคลั่ง หวังดวงแก้ว
อยากได้ชื่น คืนวัน อันเพริศแพร้ว
แต่ยืนแถว สำรอง หมองอุรา

จึงเปิดใจ ไว้เจ็บ ขึ้นอีกครั้ง
เพราะพ่ายพัง ยับเยิน เกินรักษา
เลือดหยดหนึ่ง จากใจ ไหลผ่านตา
หลั่งเป็นค่า ความรักให้ ด้วยใจภักดิ์

ถึงจะกล้ำ จะกลืน จะฝืนเจ็บ
ดังมีดเหน็บ กรีดทรวง จนหน่วงหนัก
แต่ก็ยัง ดีใจ ที่ได้รัก
จะไม่หัก ไม่ห้าม ถามใจตน.


ขอขอบคุณเจ้าของกวีรูปหล่อ(เบ้ยยยยยยยยยย) ญาอ้ายจิม...ไพรัตน์ บุญธรรม...กวีเอก...แห่ง สสว. จ๊า... คะเจ้าฝากมาม่วนกับพี่น้องนำเด้อค่ะ