มื้อวานจอยได้มีโอกาสได้ไปพบเจอกับเพื่อนคนหนึ่ง ได้รู้จักจากเวป์ไซด์ ในโลกไซเบอร์
จากเห็นกันแค่ตัวหนังสือในการโพส์และตอบกลับกระทู้กัน
สอบถามกันไปกันมาว่าอยู่บ่ไกลกันพอไปหากันได้ แล้วเมืองนี้น้องจอยกะไปปล่อยพ้อม แต่มื้อนี้บ่อยากไปกับพ่อใหญ่ มันบ่คักนั้นน๊า
เพื่อนจอยคนนี้ อายุเท่ากัน แกเป็นคนสารคาม แต่มาอยู่โคราช แล้วก็ได้มาแต่งงานกับคนอเมริกา
อาศัยอยู่แถวๆๆเดียวกันกะรัฐที่จอยอยู่ ขับรถหากันก็ประมาณ 1ชั่วโมง
มื้อนี้ได้เลิกดีที่ได้นัดเจอกัน จอยก็เลยวานให้ ลูกสาวพ่อใหญ่พาไป เพราะจอยขับไปเองบ่ได้บ่มีใบขับขี่ ออกเดินทาง 3โมงเช้า ฮอดพุ้นกะ 4โมงเช้า อยู่นำกัน จนฮอด บ่าย3 จอยก็กลับมาฮอดบ้านพร้อมอาหารแลงมาฝากคนอยู่บ้าน ไปม่วนมาแล้วกะต้องหาแนวมาปิดปากเพิ่นแน่ พอบ่จ่มให้ เพราะไปโดนโพด เพราะปกติสิสถิตอยู่แต่เฮือนนั้นน๊า....
พอไปถึงก็โทรนัดแกออกมาพ้อกันอยู่ห้าง ทางจอยกะไปตัดผมรอแก
นาทีแรกที่พ้อกันกะตะลึงคือกัน อายกัน แนวคนบ่เคยรู้จักกันเห็นโตตนกันมาก่อนเลย ตั้งโตได้กอดไว้ก่อนแหละจอย เพราะเป้นคนที่ขาดความอบอุ่นนิดหน่อย จากนั้นกะพากันหย่างเลาะห้างจักหน่อยกะเริ่มหิวหล่ะบาดนิ พากันไปกินอาหารจีน ยิ่งเห็นอาหารจีนกะยิ่งคิดฮอดอาหารไทยบ้านเฮา คิดฮอด บุพเฟอร์ บ้านเฮาขนาดเลยเด้อจ้า
สั่งเครื่องดื่มกะบ่ได้สั่งเบียร์คือตอนไปกินข้าวนำพี่น้องบ้านมหาเฮาเด้อ เกรงใจบ่อยากออกลายสั้นดอกหว๋า
อิอิ.. จอยบ่เคยพ้ออาหารจีนจักเทื่อ กินบ่หลายดอกพี่น้องเอ้ย ไปตัก 2-3เทื่อ ตบท้ายด้วยของหวาน อิ่มหลายจนไปบ่เป็น จุกคัก
อยากถ่ายรูปในร้านอาหารจีนมาหลายๆๆ เขาก็บ่อให้ถ่าย ว่าสิถ่าย อาหารมาฝาก อิอิ.. ก็เลยได้ถ่ายแต่ตอนยุโต๊ะ กะอยู่หน้านร้าน
ไปหาหมู่คนนี้ กะมานั่งคิดฮอด พี่น้องบ้านมหา ตอนไปยามบ่อได้ มันเป้นคนหล่ะแบบกันเลย ทางโน้นสิเฮาฮา กับเพื่อนคนนี้สิอีกคนหล่ะแบบ แต่กะดีใจที่ได้พ้อคนไทยคือกัน
เริ่มรู้สึกว่าเจ้าของบ่หว้าเหว่แล้วบาดนิ เดียวมีใบขับขี่ก่อนเถาะ เสร็จจอยหล่ะ ไปหากันดุแท้ๆๆ :l-
แต่จอยก็ภูมิใจที่พบได้พ้อกันกับมุคนนี้ ถึงจะมีเวลายุนำกันแค่บ่นานแต่จอยกะคิดว่าเป้นมื้อที่ดีของจอย
เฮ้ดให้จอยบ่เหงาแน่จักหน่อยช่วงนี้ โทรคุยกันว่าแม้นสุมื้อ บางเทื่อแกกะโทรมา
จอยว่า"เพื่อน"บ่จำเป็นต้องว่าสิอยู่เวป์ไหนๆๆ เฮากะเป้นพี่เป็นน้อง เป็นหมู่เป้นพวกกันได้เบิดหล่ะเนาะ อยู่ที่ว่า เฮาเลือกที่จะคบ อยากขอบคุณโลกไซเบอร์ใบนี้ ที่เฮ็ดให้จอยได้ หมู่เพิ่ม ขึ้นอีกคน :heart:
Bookmarks