ฝุ่น
เดินอย่างเดียวดาย...เมื่อกายอ่อนล้า
อยากไร้อนาถา...ท่ามกลางกระแสชน
ก้มหน้าถามใจ...ทำไมเหนื่อยล้น
หัวใจเป็นฝุ่นลม...ล่องลอยไร้กำลังใจ
เพียงคำจากลา...ที่เอ่ยออกมาระหว่างนั้น
หัวใจแหลกหัน....สู่ความหมองไหม้
คำลาเอ่ยมา....ฉันตรมรู้ไหม
รักกันไม่ทันไร...กลายเป็นฝุ่นธุลี
รักเราจากกัน....ไม่หันแต่เบือนหน้าถอย
ร้อยพันความดีลอย....เลือนจากใจนี้
เหลือค่าเพียงเงา...ฝุ่นเบาผงคลี
มีร่างดังธุลี...เหยียบย่ำซ้ำเติม
เดินอย่างเดียวดาย ...เมื่อกายอ่อนล้า
อยากไร้อนาถา...ท่ามกลางคนเดิน
เหนื่อยนักอ่อนล้า...ฝุ่นพัดไกลเกิน
หวนหาทางเดิน...เคยย่ำเดียวดาย
[radio]http://www.file2go.com/mrun.php?me=20798s1[/radio]
Bookmarks