:1-:1-ลำล่อง ปั้นคันแทนาให้แม่
หล่ะเป็นห่วงแท้ เป็นห่วงแม่ วัยชรา
ยามลงทงไปนา..ย้านถลา...มืนคันแทน้อย
ตะเว็นแลงคำคล้อย คึดนำฮอย ซุบาดยาง
ตากะเห็นเป็นเลือนราง มองเห็นนา...เวิ้งว่าง มืนลงน้ำ... สิวาได๋ เด้น้อ
คุณแม่เอ๋ย หมู่ได้มาบอกเล่า ว่าเจ้าโหมใส่แต่งาน
บ่ได้คิดถึงสังขาร ที่โรยราลงมาเรื่อย
คันแม่เมื่อยอ่อนล้า....เซาดกกล้าดำนา ให้เจ้าหา..คนมาซอย...
ลูกกะสิคอย หาเงินส่งให้บ้าง เป็นค่าจ้าง..ซอยแม่นำ....
หล่ะคึดเห็นบุญคุณค้ำ ที่แม่ทำไห่ลูกมา
ยามเซ้ายางไปนา.... คอนกะต้ากับเข่า เอาลูกน้อย...ขึ้นใส่แอว...
บ่เคยลืมบุญคุญแก้ว คิดเห็นแล้ว.... น้ำตาริน.......
ลูกสิเฮ็ดเบิดทั้งสิ้น แทนคุณท่าน ......บ่หน่ายหนี.......
เวลาล่วงมามื้อนี่ ลูกบ่มี ของฝากแม่....
แต่สิไปคอยดูแล ปั้นคันแท..นาให้ แม่สิได้ . บ่เสียงภัย..
สิฆ่าไก่ให้แม่ต้ม แบ่งไป.....น้อใส่บาตร
ฝาเฮื้อนเก่าฝนมันสาด สิเปลี่ยนใหม่.. ให้เด้อ...แม่....
Bookmarks