ผมเคยเล่นเว็บอยู่หลายเว็บ แต่ละเว็บมีลักษณะและรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป ตามแนวคิดและเจตนารมณ์ของคนทำเว็บ
เว็บ ๆ หนึ่งที่พวกเราคุ้นเคยในการค้นหาข้อมูลต่าง ๆ ก็มีไดอารี่ให้เขียนทุกวัน ช่วงนั้นบอกตรง ๆ ว่าผูกพันและติดอย่างมาก และมีแฟนคลับที่เห็นกันตัวเป็น ๆ หลายคนเพราะตอนนั้นในไดอารี่รู้สึกว่าจะมีผู้ชายที่เขียนกันอยู่สองคน ส่วนมากจะเป็นสุภาพสตรี ผมเล่นอยู่เกือบปี ก็มาถึงจุดอิ่มตัว เพราะเริ่มจะไม่สนุกเหมือนอย่างที่เราคาดหวัง
ต่อมาผมมาเล่นอยู่เว็บมวยเว็บหนึ่ง ทุกคนให้ความเชื่อถือ ถึงขนาดเรียกปู่บ้าง ซือแป๋บ้าง หรือปรมาจารย์บ้าง จนมีคนหมั่นไส้ ปลอมเป็นชื่อผม และลงภาพที่ไม่สมควรบ้าง ไอพีตรงกันบ้าง ใช้ภาษาที่ค่อนข้างไม่สุภาพ และขาดการเอาใจใส่จากผู้ดูแลระบบ สุดท้ายผมก็จากมา หลังจากนั้นเว็บแห่งนี้ก็ถูกปิดลง
น้อง ๆ โทรมาหาผมบอกให้ผมกลับไปอีกครั้ง หลังจากที่ปีต่อมาเว็บได้ถูกเปิดใหม่ แต่พอผมไม่กลับไปก็ต่อว่าผม ผมพยายามทำใจอยู่หลายวัน จนผมมาพบเว็บบ้านมหาดอทคอมแห่งนี้
ก็มีบางคนที่ตามผมมาเข้าสู่เว็บบ้านมหา แต่บอร์ดกีฬา โดยเฉพาะเรื่องหมัด ๆ มวย ๆ ก็ยังไม่คึกคักเท่าที่ควร ตอนนี้ไม่รู้เขาหายไปไหน
ผมว่าเว็บบ้านมหาดอทคอม เป็นเว็บที่ทำขึ้นถูกที่ถูกเวลา และตรงกลุ่มเป้าหมาย จึงทำให้เว็บนี้ดำรงอยู่ได้จนย่างก้าวเข้าสู่ปีที่ 5 ด้วยความเอาใจใส่ของเว็บมาสเตอร์เอง และด้วยความร่วมมือร่วมใจของพวกเราสมาชิกทุกคนที่ให้ความร่วมมือเคารพในกฎกติกามารยาท
ผมว่าพวกเราหลายคนก็คงรู้สึกรักและหวงแหนเว็บนี้เหมือนกับผม เพราะเป็นเว็บที่ทำให้ผมได้รู้จักพี่ ๆ น้อง ๆ ในที่นี้ เปรียบเสมือนครอบครัวเดียวกัน
ก็อาจจะมีบ้างที่สมาชิกในครอบครัวบางคนดื้อรั้น หรือทำตัวมีปัญหา ก็คอยตักคอยเตือนกัน เพราะต้องยอมรับความจริงว่า วิธีสร้างจุดเด่นของคนเราแตกต่างกัน อย่างไรก็ตามขอเตือนว่า
"ทำอะไรให้พอดี อย่าให้ขาดดี อย่าให้เกินดี พอดีนั่นแหละดี"
"ก่อนที่หลายคนจะจากไปเพราะความเบื่อหน่าย เหมือนดังที่ผมเคยจากมา"
Bookmarks