ถ้าเปรียบคนเป็นแก้วน้ำ
คนที่มีความรู้ความสามารถก็คงไม่ต่างจากแก้วที่มีน้ำอยู่เต็มเปี่ยม
หากเรานำแก้วใบนั้นไปรองน้ำ น้ำคงจะล้น ไหลทิ้งเรื่อยไป กักเก็บไว้ไม่ได้
ทำนองเดียวกัน หากเรามัวยึดติด
ยึดมั่นถือมั่นอยู่แต่กับความรู้ความเชื่อ
หรือภูมิปัญญาที่เรามีอยู่แต่เพียงอย่างเดียว
โดยไม่ยอมรับฟัง ไม่เปิดรับคำสั่งสอนหรือประสบการณ์อันเป็นประโยชน์
รวมถึงความรู้ใหม่ๆ จากผู้รู้หรือผู้มีประสบการณ์ท่านอื่นๆ
เราก็คงไม่ต่างจาก แก้วน้ำล้นใบนั้น
ที่ปล่อยให้น้ำไหลล้นไปโดยเปล่าประโยชน์
ถ้าเราเปลี่ยนวิธีเสียใหม่เอาน้ำที่เรามีอยู่นั้นไปเก็บไปไว้ที่อื่น
แล้วทำตัวเป็นแก้วเปล่าเพื่อรองรับน้ำที่มีคนเทให้
รอง แล้ว เก็บ รอง แล้ว เก็บ/รอง แล้ว เก็บ/
รอง แล้ว เก็บ/ รอง แล้ว เก็บ/ รอง แล้ว เก็บ
เห็นไหมว่า น้ำที่เรามีก็ไม่ได้หายไปไหน
แล้วเรายังมีน้ำสะสมมากขึ้น/มากขึ้น/มากขึ้น
อย่างไม่มีวันหมดด้วย
ลองทำตัวเป็นแก้วเปล่าเพื่อเปิดรับสิ่งใหม่ ๆ ดูกันเสียบ้างก็คงจะดี
อย่าลืมว่า การเรียนรู้ไม่มีวันสิ้นสุด
และ คนฉลาดย่อมไม่ปิดกั้นตัวเอง ....เอวัง
--------------------------------------------------------------------------
พล พระยาแล
5 พ.ย.52
Bookmarks