หอมเอยหอมดอกผักขะแยง
ยามตะวันล้าแสงอ่อนค่ำ
ดอกลำดวนจะหวนมาย้ำ
ไล่ลำนำผักขะแยงหอม
เพราะเอยเพราะเสียงกบ
โพล้เพล้พลบกบเขียดรายล้อม
ยลยินเสียงกระดิ่งควายหมายจะพร้อม
จะนอบน้องชนบทเดิม
เด็กเอยเด็กน้อยยามเบ็ด
คนแก่ไล่ไก่เป็ดหึกเหิม
ป้าน้าต่ำน้ำพริกพึ่งจะเริ่ม
จะเติมสำรับสู่เรา
สุมเอยสุมไฟปลายคอก
จะบอกยุงไรตัวเก่า
หมายควายสบายอย่าเร้า
รบเอาเลือดควาย
ฝนเอยยามแลงฝนฮวยดอกจาน
เหมือนหมู่บ้านจะเอาบุญใหญ่
จั๊กจั่นหรีดหริ่งเรไร
ร้องดีใจระหริ่งระงม
ปลายเอยอยู่ปลายทาง
มองเห็นลางลางใครเงยเงยก้มก้ม
ชาวนาจากนารับไอฝนสายลม
เด็กวิ่งซกซมก่อนจะลมคว่ำคะมำไป
ดูสิดูพวกเขาเปียกปอน
ดูพวกเขาฟ้อนรับฝนใหม่
ดูพวกเขาดูสินั่นใครดีใจ
ดูสิดูความหมายของฝนและท้องนา
ท้องนาสำคัญ
ก็พอกันกับวัฒนธรรมศาสนา
พักไว้ก่อนวันสองวันต้นกล้า
ถึงเวลาไปเอาบุญตามฮีตตามคอง
เช้าเช้าในเช้าวันใหม่
ลูกบ้านกำนันผู้ใหญ่
ดูวุ่นวายจดจดจ้องจ้อง
วัยรุ่นหนุ่มสาวและวัยทอง
จัดสำหรับข้าวของแต่งบุญ
เด็กน้อยก็ส่วนเด็กน้อย
สนุกสนานซ่ำน้อยดูวายวุ่น
วัยเด็กซุกซนเป็่นทุน
ดูซิเด็กซุกซนในบุญย่อมดี
ตกคืนงามยามเย็น
สาวเข็นเส้นไหมในหน้าที่
หนุ่มวัยรุ่นก็มี
อวดวิธีจีบสาว
สมัยก่อนสมัยเก่าเคยรู้
ทุกอย่างล้วนอยู่กับคนแก่คนเฒ่า
ทั้งรักทั้งเรียนเขาและเรา
ต่างอยู่บนเหย้าบนเรือน
นี่เสี้ยวหนึ่งของชนบท
ใช่ความอดอยากปนเปื้อน
ใช่ความแห้งแล้งบิดเบือน
ใช่บ้านนอกหรอกเพื่อนไม่ใช่เลย
แต่คือวัฒนธรรมล้ำค่า
ที่พร้อมหยัดกล้าและกล่าวคำเฉลย
ที่เป็นอยู่อย่างเคย
อาจจะดูเชยเชยในใครบางคน
เสี้ยวเอยเพียงเสี้ยวหนึ่งในชนบท
บริสุทธิ์หมดจรดไร้ความหม่น
ในสายตาในอนุชน
บริสุทธิ์เสียจนมีค่าอนันต์
ข้าก็คนชนบท
บันทึกและจดในความคิดความฝัน
ลึกลึกแล้วในความยากไร้แห้งแล้งนั้น
มีสิ่งอันซ่อนเร้นอยู่ภายใน
ได้โปรดรักชนบท
ได้โปรดรักษาและเลื่อมใส
อย่าให้มีเพียงตัวอักษร
ในหนังสือภาษาไทย
ที่หลายคนสะกิดได้
แต่ความหมายเป็นอย่างไร....ไม่มีใครรู้!
โดย...ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ
ที่มา FW:mail
Bookmarks