:heart::heart::heart::heart:
หยาดน้ำค้าง...น้อยน้อย
หยาดน้ำหยด รดริน หยาดหยดหนึ่ง
มองแล้วซึ้ง หยดน้ำ แสนสดใส
น้ำค้างพร่ำ กลางคืน ขาดแคลนไป
อยากทดแทน ให้ด้วย หยาดน้ำตา
จากฟากฟ้า งามห้วง เจ้าล่วงหล่น
ปรายหยาดฝน โลมลู่ สู่พฤกษา
หยาดละออง จับต้อง ปลายไร่นา
ริมชายคา ยอดหญ้า ระยับยิบ
แวววาวยับ ยามต้อง อรุณฉาย
ราวเพชรปราย ปภัส ชวนถวิล
เจ้าเกิดมา น้ำค้าง สู่ถิ่นดิน
ถุกห้วงถิ่น ดินแทรก ฃะโลมใจ
เจ้าน้ำค้าง เกิดมา ให้โลกชื่น
เพื่อผู้อื่น ได้รับ พิศมัย
ยามแสงทอง เบิกฟ้า อรุโณทัย
สวยสดใส ยามท่อง น้ำค้างพรม
ใจคนเล่า ดุจน้ำค้าง ใสสะอาด
รอยยิ้มสาด เฉิดฉาย ใจประสงค์
ด้วยคุณค่า ของธรรม ตามจำนง
น้ำค้างพรม น้ำค้างพราว ราวพระธรรม
ความร้าวราน ได้รับ มาจับต้อง
ทำให้หมอง รวยริน จนเกินพร่ำ
วางจิตใจ อ่อนซึ้ง เพียรกระทำ
อภัยท่าน อภัยคำ อภัยทาน
หยาดน้ำตา จากใจ แทนหยดน้ำ
ปล่อยให้มัน ไหลหลั่ง คลายทุกข์บ้าง
ให้ผ่านหยด แทนค่า น้ำค้างบาง
แล้วปล่อยผ่าน สู่ห้วง ของพฤกษ์ไพร
จากน้ำตา กลั่นซึ้ง ลงสู่โลก
แม้ต้องโศก แต่น้ำตา พาสดใส
ร้อยชีวิต พันชีวา รักษาใจ
ให้กลับกลาย เป็นน้ำใจ โอบหลั่งริน
:heart::heart::heart::heart:
Bookmarks