อ้ายผู่มีบุญเอื้อ เหลือใจเด้บุพเพบ่ส่ำ ชาตินี้นางได่แต่หล่ำ นำฮอยเจ้าบ่าวพี่ชาย
บ่อาจหมายเข้าเคียงใกล้ ขอคือไผ๋ที่ใจห่วง บ่คึดควงดอกเทียมข้าง ตางต่ออ่มลมหายใจ
เป็นไปได่บ่อน้ออ้าย คนทางใจที่ไกลตา ปรารถนานำจาเว่า บ่หาญเข้าดอกฮ่วมเคียง
ขอเป็นเพียงคนฮักอ้าย บ่หมายเว่าเอาอย่างฝัน หากสิปันน้ำใจบ้าง เอิ้นสั่งนางแน่ยามเห็น
คึดว่าเป็นเช่นแฮงใจ ยามได๋เหงาเศร่าหมองหม่น ให้เป็นคนปรับทุกข์ฮ่อน จั่งจากจรยามยากหาย
เพราะความฮักดอกเด้ออ้าย อาสาไปเพราะใจสั่ง หวังแต่เพียงเข้าใจบ้าง อย่าจืดจางทางไมตรี ..เด้อจ้า
กะหาหัดแต่งเด้อจ้า บ่ม่วนกะอดสาเอาเด้อพี่น้อง..
Bookmarks