เมื่อคืนเป็นวันที่นั่งสมาธิครบ..เจ็ดราตรี
หลังจากฝันว่าตัวเองตาย..ท่านแม่บอกให้นั่งสมาธิ 7 วัน..ข้าพเจ้าก็ได้ทำตามดังนี้
สมาธิวิธีของข้าพเจ้า
ก่อนนั่ง..ไหว้พระสวดอิติปิโสสามจบ..หายใจเข้าเต็มท้องน้อยแล้วค่อยเต็มปอด
หายใจออกหมดเกลี้ยงท้องน้อยแล้วค่อยหมดปอด...สามครั้ง
ตอนนั่ง..บริกรรม ......ฑี มะ สัง อัง ขุ
...........................มะ สัง อัง ขุ ฑี
...........................สัง อัง ขุ ฑี มะ
...........................อัง ขุ ฑี มะ สัง
...........................ขุ ฑี มะ สัง อัง........
อย่างนี้รวมเรียกเป็น 1 คาบ..
ข้าพเจ้าบริกรรม 108 คาบ..ใช้ประคำ 108 ลูกเป็นตัวช่วยนับ
หลังนั่ง...หายใจเข้าออกตามวิธีเหมือนก่อนนั่ง 3 ครั้ง สวดบทแผ่เมตตา
ไหว้พระ..นอน..ก่อนนอนเอาใจไปจับที่มือ..กำมือรู้ แบมือรู้...ไม่เกิน 5 กำแบ..หลับ..
1-2 คืนแรก
ข้าพเจ้าใช้เวลาช่วง ตี 2-3 ของทุกวันเป็นเวลานั่ง..นั่งขัดสมาธิแบบ
ขาไม่ทับกัน มือซ้ายนับลูกประคำวางบนเข่าซ้าย..มือขวาวางบนเข่าขวา..หลังตรง
หน้าก้มนิด ๆ เพราะถ้าเงยจะทำให้ความคิดฟุ้งซ่านมากกว่าปกติ...วันสองวันแรกไม่สงบทรมานตัวมากคงเป็นที่นานแล้วไม่ได้นั่ง..บริกรรมได้ 54 คาบ
คืนที่ 3
บริกรรม 108 คาบ..เริ่มเห็นว่า..ทำไมใจเรามันพูดอยู่ตลอดเวลาพูดไม่หยุด
บังคับให้หยุดพูดได้สักพักก็พูดอีก..พูดถึงแต่เขาคนนั้น..ชักรำคาญใจตัวเองนัก..
แต่ก็พยายามดึงกลับมาอยู่กับบริกรรม..
และ..น้องชาย(ความเป็นชาย)ไม่ยอมตื่น..ตกใจนิดๆ
คืนที่ 4-5
บริกรรม 108 คาบ เริ่มเบื่อ..เริ่มคิดมากเราจะทำไปทำไม...
ใจคอยจะวิ่งไปคิดถึงแต่เขาคนนั้น..แต่ก็พยายามดึงกลับมาเข้าอยู่กับบริกรรม..
การทำงานได้คล่องตัวขึ้น..แจ่มใสขึ้น..อารมณ์ดีขึ้นแต่ก่อนจะหงุดหงิดง่าย..
นอนไม่เคยฝันเลย..หลับสนิท..นอนแค่ 4 ชั่วโมงต่อวัน
แต่กลับสดชื่นเหมือนนอนสิบชั่วโมง..น้องชายไม่ยอมตื่น..ขี้เซาชะมัด
คืนที่ 6
บริกรรม 108 คาบ ใจเริ่มนิ่งมากขึ้น แจ่มชัดมากขึ้น..แต่ก็ยังแอบแว๊บไปคิดถึงคน ๆ นั้นอยู่
ใจช่างแสนดื้อ..ทั้งที่พยายามบอกใจว่ามันเป็นไปไม่ได้เขาไม่รักเราหรอกมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมาสนใจคนอย่างเรา..ฤาจะข่มไม่อยู่
ความคิดความคล่องตัวปราดเปรียวมากขึ้นนอน 4 ชั่วโมงต่อวันแต่หน้าตาแจ่มใสมาก
แต่..น้องชายหลับสนิท
คืนที่ 7
อยากนั่งให้นานกว่าเก่าจากปกติทุกวัน หนึ่งชั่วโมง แต่ก็ไม่อยากให้ฝืนมากไปกว่านี้
...เวลาที่ข้าพเจ้านั่งอยู่เพื่อนตื่นมาคุยโทรศัพท์..
ได้ยินเพียงแผ่ว ๆ แทบไม่ได้ยินเลยทั้งที่อยู่ข้าง ๆ กัน
......................................................................................................
ผ่านไปแล้วเจ็ดราตรี..เกิดทางแยกขึ้นในใจ
"จะนั่งต่อดีไหม"ถ้านั่งต่อ..ใจคงไม่คิดถึงเขาคนนั้นแน่นอน..น้องชายคงหลับยาวแน่
"จะเลิกดีไหม"ถ้าเลิก..ใจคงคิดถึงเขามากขึ้น
.................................จะเอายังไงกับชีวิตดี............................................
Bookmarks