ความเศร้า ความเหงา เราจากกัน

[เกี้ยว]

รอ รอ รอ
รอรอรอเฝ้าแต่รอเธออยู่ไหน รู้บ้างไหมว่าฉันนั้นห่วงหา
เธอให้รอฉันก็รอตลอดมา แต่ก็ยังไม่มาตั้งตารอ
จนคืนวันผันเปลี่ยนเวียนไม่หยุด ดินก็ทรุดน้ำก็เซาะอย่างนั้นหนอ
นานหลายปีฉันนี้ก็ยังรอ ก็เธอขอให้รอก็รอมา
จนวันนี้ใจท้อไม่รอแล้ว ไม่เห็นแววเธอหวนมาดังว่า
คงลืมกันทั้งคำมั่นและสัญญา เปลี่ยนจากรอเป็นจากลาลาเสียที
แล้วชาติหน้าฉันจะขอเธอรอบ้าง รอด้วยความอ้างว้างอยู่ที่นี่
รอรอรอรอตราบชั่วชีวี ฉันจะหนีซ่อนหลบไม่พบเจอ

"กวีเศร้าเคล้าแค้น"

[ผู้ก่อการรัก]

เป็นได๋น้อ กุ้งเผาโตน้อยๆ บ่ได้คุยกันโดนเติบเนาะ เป็นกำลังใจให้เด้อจ้า

ทำงานเยอะๆ แล้วจะลืมเหงาคับผม

[orathai]

แวะเวียนมา เพราะเห็น เป็นกลอนเหงา
ด้วยเพราะเรา มีแรงใจ ที่ใฝ่ฝัน
พร้อมเป็นหนึ่ง มอบให้ ทุกวี่วัน
เผื่อแผ่ฝัน เล่าความหลัง ประสบการณ์
ลุกขึ้นก้าว เดินทางต่อ อย่าท้อหนา
ด้วยเหตุว่า มีสิ่งใหม่ ให้เรียนรู้
อย่ามัวจม กับความหลัง ที่พลั่งพลู
ปิดกั้นตน มิเรียนรู้ ในสิ่งใด
มีทะเล หลายที่ มิได้เที่ยว
ทั้งหนังสือ ใช่เล่มเดียว ที่น่าอ่าน
จงเปิดใจ เรียนรู้ ประสบการณ์
อย่ามัวทรมาน กับวันวาน..พาลมืดมน
****เิ้เง้ๆๆม่ายรู้จะจบอย่างไร **ใครก้อได้เติมต่อให้ทีนะคะc06: