แค่อยากฝากไว้...

[ระพินทร์]

...เคยตั้งคำถาม ว่า" คุณใช่ ศิลปินหรือเปล่า" ...นั่ง

มองเงาของตนเอง ตอบได้เลยว่าไม่ใช่.....เราเป็นเพียงคนสร้างงานศิลปะตามศรัทธาแบบ

อุดมคติ การดำเนินงานอย่างสร้างอารมณ์สุนทรียภาพมุมมองที่ผิดแผกออกจากคนอื่นๆ

เลยทำให้บางครั้งก็รู้สึกโดดเดี่ยว แต่ก็อีกนั้นแหละเมื่อมีนายจ้างผู้เข้าใจงานศิลปะแบบ

อุดมการณ์และจิตวิญญาณ มันจึงทำให้คนสร้างงานประเภทนี้ยังคงเหลืออยู่ ถึงจะไม่มาก

ก็ตามที

การดำเนินชีวิตไปตามธรรมชาติไม่ยึดติดตัวบุคคลนั้นก็ดี แต่

ก็มีเหมือนกันที่มีความคิดขัดกับอุดมคติหรืออยากให้คนอื่นๆเป็นเหมือนดั่งเรา มันก็หาใช่

ไม่ การทำให้คนๆหนึ่งคิดตามเรา ดำเนินการทำงานเหมือนๆเรานั้นไม่ถูกต้องเสียเลย เป็น

การเห็นแก่ตัวมาก เราควรจะพึ่งพากำลังใจและกายของตัวเองสิ...ถึงจะเรียกว่าอยู่อย่าง

มีอุดมการณ์ ไม่ต้องไปเรียกร้องเสรีภาพใดๆ.....

เสรีภาพและศรัทธาอยู่ที่ตัวเองมนุษย์ทุกคนต้องการสิ่งนั้นหากเรียก

ร้องแล้ว ทั้งนั้นจะเรียกว่าเสรีภาพได้อย่างไร

ก็ยอมรับอยู่ว่าเราต้องขึ้นตรงกับสังคมส่วนรวม แต่ก็ขอความเป็นตัวตนสักนิดเถิดเพื่ออยู่

และพิจารณาไขว่คว้าหาตัวตนของตนเอง อย่าเลยได้โปรด สังคมอย่ากลืนกินความเป็นตัว

ตนของเราเลย อย่างน้องลูกหลานก็ยังจะได้เห็นคุณค่าของงานศิลปะที่ไม่ใช่พาณิชย์ แต่

เป็นศิลปะแบบอุดมการณ์และศรัทธา

เราคาดหวังไม่ได้หรอกว่าสังคมจะไม่เอาเปรียบคุณแต่เราอยู่ด้วย

การไม่เอาเปรียบสังคม อย่างน้อยถ้ามีคนคิดเช่นนี้สัก 1: 1,000,000 คน คงจะดีไม่

น้อย อย่างน้อยก็ยังมี

[แจ่มใสยิ้มสวย]

หายไปนาน นะค่ะ กลับมาที ก็เฉือนใจคนเลยค่ะ

[khonsurin]

ขอบคุณมากนะคะ สำหรับข้อคิดดีๆๆ จ้า

[sompoi]

..บางครั้งเคยคิดว่าเราอาจโทษสังคมมากไปหรือเปล่า..เราคิดว่า เราถูกสังคมกลืนกิน..บางทีมองในมุมกลับ ตัวเราเองต่างหากที่ยอมให้สังคมกลืน..บางทีก็น่าคิดนะ