..กลางดง ควันปืน
พี่ เฝ้ายืนสู้เล่าร้าย
ได้ รับจดหมาย
น้อง โฉมฉายเจ้าส่งถึง
อยู่กลางพนา
เป็น เวลาทุ่มครึ่ง
เสียงปืน ปังปึง
ไม่คำนึงเลย เชียว
..จ.ม.เนื้อทอง
เขียน ใส่ซองสด สีฟ้า
พี่ ครึ้ม อุรา
ลืม ข้าวปลาไม่ แลเหลียว
หายเหนื่อยหายเพลีย
อ่านเสีย สิบกว่าเที่ยว
นั่งยิ้ม คนเดียว
ใจเหลียวถึงโฉม ตรู
..เสียง ปืนลั่นปัง
ตื่นภวังค์คลำหัวอก
คว้า เอ็ม สิบหก
หลบเข้ารบเตรียมต่อสู้
คลำหลวงพ่อองค์น้อย
คล้องสายสร้อยใจ ชื่นชู
ดีร้าย ขอสู้
ให้โลกรู้ นักรบไทย
..จ.ม.คนจน
ตอบ หน้ามนอยู่ แนวหลัง
ได้ รับ หรือ ยัง
เจ้าร้อยชั่งจำได้ไหม
นั่งตอบ จ.ม.
เผลอ ก็ไม่ได้
หูตา ไม่ไว
หยุดหายใจ ทันที...


ขอบคุณเจ้าของผลงาน