เพื่อนผมเป็นเว็บมาสเตอร์อยู่หลายเว็บ ส่วนมากจะเป็นเว็บเกี่ยวกับด้านการศึกษา เกี่ยวกับธรรมะ เกี่ยวกับผลไม้ ดอกไม้ ปุ๋ยอินทรีย์ บ้าง รวมไปถึงเว็บที่เกี่ยวกับความบันเทิง ส่วนประเภทสวิงกิ้ง หรือปลุกใจเสือป่าคาดว่าคงไม่มี
เขาบอกกับผมว่าเขาสร้างเว็บมาเพื่อนำความรู้ที่ได้ศึกษามา นำออกมาใช้ให้เกิดประโยชน์และมอบความสุขให้กับคนทั่วไป หน้าที่ของเขานอกจากดูแลไม่ให้เว็บล่มแล้ว ยังตรวจสอบเกี่ยวกับกระทู้ต่าง ๆ ที่ไม่เหมาะสม บางทีก็มีเรื่องร้องเรียนเกี่ยวกับความขัดแย้งทะเลาะวิวาทของเหล่าบรรดาสมาชิกด้วยกันเอง รวมไปถึงการทะเลาะเบาะแว้งระหว่างสามีกับภรรยาก็ยังร้องเรียน... ป๊าด อะไรจะปานนั้น
เพื่อนผมพูดทำนองน้อยใจว่า "ไม่รู้หาเหาใส่หัวหรือเปล่า อยู่ดีไม่ว่าดี แทนที่จะเป็นอิสระ" แต่ถ้าจะปิดเว็บหนีเรื่องวุ่นวายเหล่านี้ ก็ไม่ใช่ทางออกของปัญหา เพราะยังมีคนจำนวนมากที่เข้ามาเพื่ออยากมาหาความรู้ และเพื่อการศึกษาจริง ๆ รวมทั้งเด็กนักเรียนนักศึกษา คนทั่วไป ก็เข้ามาดูเยอะ
นอกจากต้องรับเรื่องร้องเรียนดังกล่าวแล้ว ยังต้องต่อสู้กับผู้ปรารถนาดีและประสงค์ร้าย ปล่อยไวรัสมาทักทายอีก สารพัดสารเพ หรือเข้ามาทำลายข้อมูลหรือแก้ไขข้อมูลในเว็บอีกต่างหาก
เว็บมาสเตอร์ส่วนมากที่เขาไม่เปิดเผยตัวเพราะอะไร เพราะปัญหาเยอะมาก ยิ่งเปิดเผยตัวนะเพื่อนเอ๋ย วางตัวลำบากมาก ทำอะไรก็ไม่ได้ ไม่รู้อะไรกันนักกันหนา มันวุ่นวายไปหมด ทุกวันนี้แทบไม่มีเวลาเป็นตัวของตัวเองเลยเพื่อน บางอาทิตย์แทบไม่ได้พาภรรยาและลูกไปเที่ยวไหนเลยเพื่อน มีคนโทรมาหาแทบทุกวัน ต้องปิดโทรศัพท์หนี เพราะกลัวภรรยาไม่เข้าใจ
เมื่อผมถามว่า "ถามจริง ๆ เถอะ มีสาว ๆ โทรไปหาบ้างหรือเปล่า" ก็ได้รับคำตอบว่า "โอ้ย เพื่อนเอ๋ยทั้งสาวแก่แม่หม้าย ทั้งวัยรุ่นทั้งนักศึกษา โทรไปเพียบ"
ผมถามต่อไปว่า "ก็ให้เบอร์โทรเขาทำไมล่ะ เขาปลื้มใจเขาประทับใจต่างหากมั้ง" ก็ได้รับคำตอบว่า "เขาไม่ได้โทรไปจีบหรอกเพื่อน เขาโทรไปขอให้เป็นกรรมการผ้าป่าต่างหาก คงคิดว่าเรามีรายได้เยอะมั้ง ที่ไหนได้เรายังเป็นหนี้ ธ.ก.ส.อยู่เลยเพื่อนเอ้ย" ฮ่า ๆ ๆ ๆ
เอาน่าเพื่อนเอ๊ย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว
ขอเป็นกำลังใจให้เว็บมาสเตอร์ทุก ๆ ท่านที่สร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ออกสู่สังคม รวมทั้งเว็บมาสเตอร์บ้านมหาดอทคอมแห่งนี้ด้วยใจจริงครับ
Bookmarks