โองการแช่งน้ำ

[khonsurin]

โองการแช่งน้ำ







คำนำโองการแช่งน้ำ

โองการแช่งน้ำเป็นวรรณกรรมที่ใช้ในพระราชพิธีถือน้ำพิพัฒน์สัตยา ซึ่งเป็นพระราชพิธีที่ใช้แสดงความจงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์โดยถ้อยคำในบทแช่งน้ำจะประกอบไปด้วยการอัญเชิญเทวดาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ การสาปแช่งผู้ที่คิดคดทรยศต่อพระเจ้าแผ่นดิน และจบท้ายด้วยคำอวยพรสรรเสริญผู้ที่มีความจงรักภักดี

โองการแช่งน้ำ




โอม..โองการแช่งน้ำ อำมหิต

เชิญเหล่าเทพสิงสถิต อยู่ยั้ง

มนต์สาปแช่งสัมฤทธิ ผลก่อ เกิดแล

กอปรเมื่อชาติพลาดพลั้ง แก่เจ้าปีศาจ




โอม..อำนาจชั่วร้าย อำมหิต

ปลุกปั่นทุกชีวิต แย่งยื้อ

แตกคอกค่ายสีผิด ป้ายใส่

ทุกวี่วันทุกมื้อ ค่ำเช้าอสงไขย




โอม..ไฟอาฆาตไหม้ เผาผลาญ

ดับชั่วจิตวิญญาณ เหล่านั้น

เสียดสีส่อเสิบสาน สารสื่อ

ยุแหย่ความคาดคั้น ใส่ร้ายป้ายสี





โอม..กาลีชั่วร้าย ผลาญเผา

เจ็ดชั่วโคตรขลาดเขลา รากเหง้า

เฉดหัวส่งสาปเหา กัดกร่อน

ทุกวี่วันทุกเช้า ค่ำม้วยสาสม




โอม..มันจมจ่อมม้วย อำมหิต

ฝูงเหล่าอสรพิษ ทุกเชื้อ

เสียดสีส่อถูก-ผิด ดี-ชั่ว

กัดกร่อนกลืนเลือดเนื้อ ชั่วร้ายฉานสี



โอม..ศรีศรีเทพไท้ ประกาศิต

ทวยเหล่าเทพเทวฤทธิ อยู่ยั้ง

โองการแช่งน้ำสิทธิ การิยะ

จะกี่ยุคทุกครั้ง ชั่วร้ายยุคสมัย





โอม..ในนพศกแก้ว โกสินทร์

ขับไล่เสนียดแผ่นดิน แผ่นด้าว

ใดใดชั่วตัดสิน ตรงเที่ยง

ใดเรื่องกุก้าวร้าว เสื่อมสิ้นสาบสูญ




โอม..ศูนย์รวมอยู่ยั้ง ยืนสยาม

ปลาบเปล่งความงดงาม อร่ามเรื้อง

ฟ้าดินหยั่งโลกสาม พิศเพ่ง

ความชั่วเลวตกเบื้อง ต่ำใต้นรกขุม

โองการแช่งน้ำ










ผู้แต่ง

สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ
โดยกรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงสันนิษฐานว่าอาจแต่งในรัชสมัยของสมเด็จรามาธิบดีที่ ๑ (พระเจ้าอู่ทอง) ปฐมกษัตริย์แห่งกรุงศรีอยุธยา
ทรงเป็นเชื้อสายของพระเจ้าสิริชัยเชียงแสนแห่งแคว้นสิริธรรมราช ซึ่งเป็นต้นราชวงศ์เชียงราย และเป็นราชบุตรเขยของพระยาอู่ทอง
เมื่อพ.ศ. ๑๘๘๗ ได้เป็นเจ้าเมืองอู่ทอง ซึ่งขณะนั้นขึ้นตรงต่อกรุงศรีอยุธยา
ต่อมาเกิดโรคระบาด ทรงย้ายราชธานีมาตั้งที่ตำบลหนองโสน แขวงเมืองอโยธยา

เมื่อพ.ศ.๑๘๙๓ ขนานนามใหม่ว่า กรุงเทพทวาราวดีศรีอยุธยา และพระองค์ได้รับพระนามใหม่ว่า สมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๑ ทรงตั้งพระองค์เป็นใหญ่ไม่ขึ้นต่อสุโขทัยนับแต่นั้นเป็นต้นมา



ลักษณะการแต่ง
แต่งเป็นลิลิต คือมีร่ายกับโคลงสลับกัน

ลักษณะของร่ายเป็นร่ายดั้นโบราณ
ส่วนโคลงเป็นโคลงห้า

หรือมณฑกคติวรรณคดีเรื่องนี้ใช้อ่านในพิธีถือน้ำพิพัฒน์สัตยา
หรือพิธีศรีสัจจปานกาล ซึ่งกระทำตั้งแต่รัชกาลสมเด็จพระเจ้าอู่ทอง
จนถึงพ.ศ.๒๔๗๕



เรื่องย่อ


ตอนเริ่มต้น

เริ่มต้นด้วยร่ายโบราณ ๓ บท
สรรเสริญ
พระนารายณ์
พระอิศวร
และพระพรหม

ต่อจากนั้นบรรยายด้วยโคลงห้า และร่ายดั้นโบราณสลับกัน

โดยทรงกล่าวถึงไฟไหม้โลก
แล้วพระพรหมสร้างโลกใหม่
แล้วอัญเชิญพระกรรมบดีปู่เจ้ามาร่วมเพื่อความศักดิ์สิทธิ์


ตอนที่สอง เป็นตอนที่อ้อนวอนให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เรืองอำนาจเป็นพยาน
ลงโทษผู้คิดคนทรยศต่อพระเจ้าแผ่นดิน
ส่วนผู้ซื่อตรงภักดี ขอให้มีความสุขและลาภยศ
ทั้งเมื่อยังมีชีวิตอยู่และตายไปแล้ว


ตอนจบเป็นร่ายถวายพระพรชัยมงคลแด่พระเจ้าแผ่นดิน




ที่มา


ที่มา : ประวัติวรรณคดีไทยสมัยสุโขทัยและอยุธยา ของเสนีย์ วิลาวรรณ

notograph.multiply.com





รับฟังเพลงโองการแช่งน้ำ วงตะวัน

[music]http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2DEG47PD&Autoplay=1[/music]

[nunoui]

ขอบคุณครับที่ให้ความรู้ดีดี อีกหนึ่งพึงจดใส่สมองของข้าน้อย

[บ่าวจ้ำ]

งดงามลิลิต
แสบสันคำสาป

อ่านตอนแรกนึกว่าโคลงสี่
อ่อ..เป็นโคลงห้าหรอกหรือ
ถ้ามีร่ายดั้นหรือร่ายสุภาพมาให้อ่านด้วย
อรรถรสจะอร่อยกว่านี้น่ะท่าน

ขอบใจท่านนักที่สรรหามาให้เสพ...ถูกตับยิ่งนัก