... เมื่อย่างเข้าเดือนที่สอง ครูและนักเรียนเริ่มเข้าใจกัน และไว้ใจกันมากขึ้น ความคิดเดิมของผมได้เปลี่ยนไป
พวกเขาเสมือนญาติพี่น้อง เป็นหน้าที่ที่ผมต้องดูแลเขา ผมไม่ได้เก็บเอามาคิดอีกว่าเขาเหล่านั้นมาจากไหน...
ผมขออนุญาต นำเอาความรู้สึกของนักเรียนบางคน ที่ส่งให้ผู้บังคับบัญชาผมโดยตรง...คล้ายๆตรวจสอบชุดครู ซึ่งผมเองก็มาทราบทีหลัง เมื่อนายมอบเอกสารทั้งหมดมาให้ดู...
“ตั้งแต่วันแรกที่ผมมาถึงที่ศูนย์วิวัฒน์พลเมือง จังหวัดทหารบกสระแก้ว ผมรู้สึกใจหวั่นๆยังไงก็ไม่รู้ เพราะเป็นครั้งแรกของผมผมรู้สึกกลัวกลัวว่าผมจะอยู่ไม่ได้แต่พอผมได้รู้จักกับครูแต่ละท่านก็ไม่เห็นเป็นอย่างที่ผมคิดเลยโดยเฉพาะ ผู้ฝึก พันตรี ...... ท่านเป็นคนที่เคร่งครัดกับระเบียบวินัยมากและเวลาเป็นสิ่งสำคัญของความเป็นระเบียบและสะอาดเรียบร้อยเป็นที่สุดเลยครับ ท่านเป็นคนไม่ค่อยพูดไม่ค่อยยิ้มนั้นแหละผมถึงได้กลัวและ ส่วน ผู้ช่วย ร้อยตรี ......ท่านนิสัยดีมากครับท่านทำแต่งานไม่ค่อยมีเวลามาพบปะนักเรียนสักเท่าไร มีแต่นักเรียนที่ต้องขอให้ผู้ช่วยมาอบรมให้ฟังครับ และที่ลืมไม่ได้เลยก็คือ ครูเสนาะท่านเป็นคนที่ยิ้มเก่งมากแต่หน้ากลัวที่สุดในบรรดาครูทุกคน แต่พอได้รู้จักหรือได้คุ้นเคยกับครูเขาจริงๆ นิสัยครูเขาต่างกับความคิดของผมจริงๆ นิสัยครูเขาไม่ชอบคนเกเรและทะเลาะกันคำสั่งคือคำสั่งเล่นก็เป็นเล่นและส่วนครู บุญสม ท่านเป็นคนไม่เคยเครียดยิ้มตลอดเวลา แต่พอวันไหนท่านเข้าสิบเวร พวกเด็กนักเรียนจะมีความสุขกันทุกคนเลย ท่านชอบเล่าถึงประวัติศาสตร์ของประเทศไทยให้ฟังและที่ท่านลืมไม่ได้เลยชอบร้องเพลงให้ฟังอยู่บ่อยๆเวลานักเรียนเครียดหรือเหงา และส่วนครูไพโรจน์ ท่านก็เป็นครูอีกคนที่นักเรียนชอบเป็นครูที่ให้กำลังใจเด็กนักเรียนทุกๆคน แต่ท่านเป็นคนเสียงดังและเป็นครูที่ไม่ชอบเห็นเด็กนักเรียนชอบเอาเปรียบซึ่งกันและกันท่านคอยสอนนักเรียนอยู่เสมอว่านักเรียนมาที่นี้เพื่อฝึกวินัยและความอดทนอดกลั่นเพื่อเก็บเอาไปใช้วันข้างหน้า และอีกท่านหนึ่งที่นักเรียนลืมไม่ได้เลยก็คือครูศักดิ์ดา นักเรียนทุกคนชอบครูท่านมากมีแต่ให้ ให้พวกนักเรียนมาตลอดตั้งแต่วันแรกถึงปัจจุบัน ท่านก็ยังเหมือนเดิมมีแต่ให้กับให้แม้จะผิดกฎระเบียบนิดหน่อยแต่ท่านก็ให้ เพราะ ท่านเห็นใจและสงสารเด็กนักเรียนที่ต้องจากครอบครัวมาไกลและบางคนก็ไม่มีญาติโดยเฉพาะตัวผมเองครับ และส่วนครูหลายๆท่านที่ผมยังไม่รู้อีกตั้งเยอะแต่ผมชอบครูชุดนี้มากครับ เป็นกันเองดี
และส่วนสถานที่ที่ตรงนี้ดีมากครับ ทั้งอากาศ สิ่งแวดล้อม และอาคารเรือนนอนจัดไว้เป็นระเบียบมากครับ แต่ว่าด้านหลังศูนย์ยังมีน้ำขังหญ้าขึ้นสูงเป็นบางจุดและส่วนโรงเลี้ยงจัดเป็นระเบียบส่วนอื่นๆก็ดูเรียบร้อยดี แตกต่างกันศูนย์อื่นๆที่ผ่านมาเยอะ
ตั้งแต่เริ่มเดือนที่ ๒ มา เป็นช่วงพัฒนาศูนย์ของตนเองสิ่งที่ผมภูมิใจที่สุดก็ คือ ด้านหลังศูนย์และแปลงเกษตร จากที่รกร้าง พวกเราก็ช่วยกันพัฒนาจนเป็นแปลงเกษตรและมีผลผลิตไว้ทานและขายบ้างเป็นบางครั้งและส่วนหลังศูนย์เราก็ช่วยกันจัดเป็นสวนหย่อมไว้นั่งพักผ่อนยามเย็นๆครับ
จากการอยู่ในโรงเรียนนี้ได้ทั้งร่างกายและจิตใจที่เข้มแข็งและการเป็นผู้นำและผู้ให้ และก็เสียสละส่วนวิชาชีพที่ครูเขาจัดหามาให้หรือวิทยากรล้วนต่างก็มีเหตุผลที่ดีต่อนักเรียนทุกคนจากวิชาชีพที่ผมได้เรียนรู้จากก่อนนี้ผมไม่เป็นอะไรเลยผมก็ได้เรียนรู้จากศูนย์วิวัฒน์พลเมืองผมขอขอบคุณวิทยากรทุกท่านที่สอนวิชาชีพนี้จนเป็นและนำออกไปใช้เมื่อเราจบออกไปครับ
เมื่อออกจากโรงเรียนแล้วอันดับแรกผมจะไปรายงานตัวตามที่นัดหมายไว้จากนั้นผมก็จะไปรับแม่มาอยู่ในกรุงเทพฯด้วยกันอย่างน้อยก็ทำให้แม่สบายใจได้ส่วนหนึ่งและผมตั้งใจไว้ว่าจะหาเงินสักก้อนมาเปิดร้านขายของอยู่ที่บ้านเพื่อที่จะได้อยู่ดูแลแม่และลูกๆ ที่กำลังจะเติบโตขึ้นมาในสังคมนี้ สุดท้ายนี้ผมสัญญาว่าจะนำความรู้ต่างๆ ที่ได้เรียนมาออกไปใช้ให้เกิดประโยชน์มากที่สุดว่าจะไม่กลับไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดเพื่อสังคมและตัวของเราเองครับ”
Bookmarks