โลกจริงเธอใจร้าย...โลกนิยายเธอรัก

[บ่าวจ้ำ]

ในโลกแห่งความเป็นจริงอันระทดท้อ
ฉันไม่มีแรงพอจะต้านทานไหว
มันเจ็บหนาวร้าวลึกถึงขั้วหัวใจ
ไม่ว่าวันนี้วันไหนทำอย่างไรจะให้ลืมเธอ

เธอไม่ให้ฉันรัก
เธอไม่ให้ฉันคิดถึง
เธอบอกอย่ามาลึกซึ้ง
อย่าหึง...อย่าห่วงใย

ในโลกแห่งนิยาย
เธอห้ามฉันไม่ได้หรอกรู้ไหม
ฉันจะเขียนนางเอกให้รักพระเอกซ่ะมากมาย
จะเขียนให้.."สุดท้ายเรารักกัน"


ดอกไม้..ใกล้เฉาตาย
๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๒

[MUSIC]http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=1&songID=V2B40B7EP0[/MUSIC]

[ต่าย]

ในโลกแห่งความเป็นจริง..
ฉันเป็นหญิง..ที่เธอไม่เคยสน
สายตาเธอ..มีให้เพียง....แม่หน้ามน
ฉันอดทน..เป็นนางร้าย..............ในใจเธอ

ในโลกแห่ง..จินตนาการ
โฉมสคราญ...ที่ผลาญใจ...ให้เธอเพ้อ
ยังคงเป็น.......นางในฝัน....คนนั้นของเธอ
ฉันคงเก้อ........อีกตามเคย......เลยนะใจ

อย่าเลย
ฉันไม่เคย..จะร้อนรน...จนหวั่นไหว
ให้รู้ว่า........ฉันคนนี้.....แม้เป็น..นางร้าย
ก็ไม่เคย........คิดจะแย่งชาย.....ของใครมาครอง

:heart::heart::heart:

[บ่าวจ้ำ]

ต่อกลอนทีไร

ทำให้ใจจ้ำสั่นเลยน่ะต่าย....ฮ่าๆๆๆ

กลอนนี้เชิงตัดพ้อผู้หญิงคนหนึ่ง

คนที่ทำให้กวีบทนี้เกิดขึ้น

เพราะจ้ำเจ็บร้าวหนาวคำคน

[sompoi]

..ในโลกแห่งความฝัน และวันที่เป็นจริง เรื่องราวทุกสิ่ง ต่างกันมากมาย เธอจงเหาะหา พบทางเป็นไป เพียงรักเต็มหัวใจ กำลังใจเต็มทรวง..

อ่านกลอนจ้ำแล้วนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาทันที ..ทะเลใจ.. นะ เป็นกำลังใจให้น้องๆอีกแรง สร้างสรรค์บทกลอนแห่งจินตนาการเพื่อจรรโลงใจจ้ะ.. รัก นะ..เด็กโง่.. เอิ้กๆๆ..