ขออนุญาต..อาจารย์ maanoy
ลูกศิษย์ยกเอากวีนี้ที่กรทู้ท่านอาจารย์แยกมาตั้งกระทู้นะค่ะ
เจ้าบุญปลูกลูกชาวนากำพร้ารัก
เคยสมัครรักกับใครเขาไม่สน
ความรู้น้อยด้อยค่าพาอับจน
ไม่มีคนมาสนใจยื่นไมตรี
หลังสู้ฟ้าก้มหน้าพาสู่ดิน
กายเหม็นกลิ่นสาบโคลนจนเปลี่ยนสี
ผิวดำคล้ำต่างตรงข้ามกับสำลี
มองส่วนดีจากรูปกายไม่ได้เลย
ส่วนในใจสุดใสซื้อถือสัจจะ
รับภาระดูแลโลกเต็มอกเอ๋ย
อาชีพใหม่ใครชวนไปไม่สนเลย
อาชีพเชยๆคือชาวนาข้าภูมิใจ
Bookmarks