...รู้ทั้งรู้เวลาอุทธรณ์ใจใกล้หมดแล้ว
ได้เห็นแววความห่างไกลใกล้มาถึง
ช่างเหลือน้อยเกินไปทั้งที่ใจยังคะนึง
จึงรำพึงมาเพียงหวังว่าเจ้าอย่าจากไกล...
...เวลาพี่คงเหลือเพียงแค่น้อยนิด
ทั้งชีวิตของพี่มีเจ้าเท่านั้นเข้าใจไหม
เวลาหมดพี่คงจะหมดใกล้สิ้นใจ
คงเหลือไว้ความทรงจำที่ลางเลือน...
...เมื่อเวลาอุทธรณ์ใจได้หมดลง
ให้เจ้าคงก้าวต่อไปอย่าให้เหมือน
คนไกลคนนี้ที่เลอะเลือน
ที่เสมือนใจสลายตายทั้งเป็น...
Bookmarks