สิ้นแสงดาวถึงคราวฟ้าแจ่มแจ้ง
ใบข้าวแกว่งด้วยแรงแห่งสายลม
หมู่นกกาออกจากรังร้องระงม
คงสุขสมถึงวันใหม่.. ไปอีกวัน
ผ่านไปแล้วอีกเพลาคราเธอจาก
ใจทุกข์หนักเฝ้ารอมาต่อฝัน
ข้าวในนาเขียวขจี น้ำไหลผ่าน
แต่เจ้านั้นอยู่แห่งใด ไม่รู้เลย
นั่งเหม่อมองท้องฟ้าปลาในน้ำ
เริงระบำเคียงคู่กันดั่งมาเย้ย
คนไร้คู่ได้แต่คอย เหมือนอย่างเคย
แก้วตาเอ๋ย เมื่อไรจะกลับมา
หอมกลิ่นดอกลำดวนหวนตามลม
ชื่นดวงใจดุจเส้นผมของแก้วตา
ฝากสายลมบอกเธอไปให้รู้ว่า
ยังเฝ้ารอเธอ ข้างท้องนา..กลับมานะคนดี
Bookmarks