ความสุขจากความสงบ นั่นคือ มนุษย์สามารถนั่งนิ่งๆ กำหนดดูลมหายใจ มนุษย์ปกติหายใจนาทีหนึ่ง ๖๐-๑๐๐ ครั้ง

แต่ถ้าคุณนั่งสมาธิขั้นลึก จนถึงขั้นญาณ คุณแทบจะตามหาลมหายใจไม่เจอ หนึ่งนาทีบางทีไม่ปรากฏว่า เราได้หายใจ เพราะลมหายใจนั้นละเอียดจนจับไม่ได้

และครูบาอาจารย์ท่านผู้ใหญ่ ที่หายใจด้วยวิธีเข้าฌานอย่างนี้ จะอยู่ได้ถึงเจ็ดวัน อิ่ม หน้าตา ผิวพรรณ ผ่องใส ครีมหน้าใสหน้าเด้ง โบท็อกซ์ ไม่ต้องฉีด เพราะความสุขมันอยู่ที่จิตที่อิ่มที่เต็ม

พระพุทธองค์ถึงกับตรัสไว้ในพระสูตร ภิกษุทั้งหลาย หากเธอทั้งหลายอยากมีชีวิตที่สุขสบายอยู่ในปัจจุบัน ขณะ ขอให้บำเพ็ญอานาปานสติสมาธิ สุขจากความสงบ ก็เป็นอีกมิติหนึ่งของความสุขถ้าใครมีความสุขจากความสงบ ความสุขจากกิเลสหยาบๆ จะลดลงไป

อาตมายังจำได้ดี ตอนเป็นเณรไปปฏิบัติธรรมที่วัดของหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม (จ.สิงห์บุรี) ก่อนไปอาตมภาพเป็นเณรน้อย ไม่ประสีประสา อายุแค่สิบสี่สิบห้า รุ่นพี่อ่านหนังสือเราก็อ่านหนังสือ รุ่นพี่ฟังเพลงเราก็ฟังเพลง ไม่ได้คิดอะไร

สมัยโน้นหนังสือเดอะบอย หนังสือเธอกับฉันก็ยังทันได้อ่านนะ เป็นแฟนเพลงของพี่กี้ร์ อริสมันต์ พงษ์เรืองรอง ฮีโร่ในใจคือ อ้อม สุนิสา และมอส ปฏิภาณ เชื่อไหม มีความสุข ได้ฟังเพลงอริสมันต์ก็มีความสุข ได้อ่านเดอะบอยก็มีความสุข

วันหนึ่ง จับพลัดจับผลู ไปอยู่วัดหลวงพ่อจรัญ ๒ เดือน ไปร้องไห้อย่างมีความสุขที่โน่น

คนเราร้องไห้ได้ ๒ ครั้ง หนึ่ง ร้องไห้ด้วยน้ำตาร้อน ร้อนเพราะกิเลสมันแผดเผา มันเผาข้างในเดือดปุดๆ เป็นลาวาแห่งความทุกข์ ไหลออกมาทางตา เรียกว่าร้องไห้ร้อน

สอง ร้องไห้เย็น เพราะไปเจริญวิปัสสนากรรมฐาน จนพบสภาวธรรม จิตใจมันอิ่ม มันเต็มจนอาตมาร้องไห้ นั่งแถวหน้าสุด แต่ร้องไห้น้ำตาไหลพลั่กๆ ไม่อายครูบาอาจารย์ ไม่อายใครทั้งสิ้น คิดถึงแต่พ่อแต่แม่อยากกลับบ้านคืนนั้น ไปจูงแขนพ่อกับแม่ มานั่งสมาธิกับลูก สุขจากความสงบ สุขจากการเจริญสติ

กลับมาครั้งนั้น ประกาศบริจาคหนังสือเดอะบอย เธอกับฉันไปเลย เทปเพลงต่างๆ ที่เก็บไว้ ตั้งแต่เป็นเด็ก ตอนบวชก็เอามาด้วย บริจาคทุกม้วน เป็นร้อยม้วนเลย ไม่เอา จากนั้นทำอะไร บิณฑบาตกลับมายังไม่ฉัน นั่งสมาธิ จนทุกวันนี้เอาพื้นฐานตรงนี้แหละ ไปต่อ แล้วก็ผ่านเรื่องโน้นมาเรื่องนี้มา มีกิเลสไหลเข้ามาเหมือนกับน้ำป่า ทั้งชื่อเสียงเกียรติยศ เงินทองไหลเข้ามา

ถ้าไม่มีวิปัสสนากรรมฐาน อาตมาม้วนเสื่อกลับไปเป็นชาวบ้านเรียบร้อยแล้ว เพราะอะไรมันเยอะ และมันเชี่ยว คนไม่เคยมีชื่อเสียง อย่าอยากมี มีแล้วถ้ารู้ไม่ทันน่ะ ตายเลยนะ

ทีนี้ พอเราไปเรียนวิปัสสนากรรมฐานมา ความสุขของเราไม่ได้อยู่ที่ชื่อเสียง ไม่ได้อยู่ที่ทรัพย์สมบัติ แต่อยู่ตรงไหน

ข้างในเรามีธารน้ำพุแห่งความสุข สงบ ใส ไหลเย็นหล่อเลี้ยงเราอยู่ตลอดเวลา สิ่งที่คนให้มาเราก็ให้ไป ถวายมือซ้ายก็บริจาคมือขวา เพราะฉะนั้น ใครทำบุญกับอาตมา ก็หมายถึงประโยชน์ของสังคมที่จะเกิดขึ้น ตลอดสองข้างทางที่อาตมาเดินผ่านไป

อาตมภาพจะไม่รวยขึ้นจากการรับเงินบริจาคของโยม แต่อาตมาเชื่อมั่นว่า สังคมนี้จะดีขึ้น จากการที่อาตมาเอาไปบริจาคต่อ

เพราะความสุขของเรา ไม่ใช่ความสุขจากความมีแล้ว เป็นความสุขจากความสงบ คุณโยมลองก้าวมานะ


"ว.วชิรเมธี"