แม่พิมพ์ของชาติ

[khonsurin]

แม่พิมพ์ของชาติ
ขับร้องโดย วงจันทร์ ไพโรจน์



แสงเรืองๆที่ส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย
คือแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่ โอ้ครูไทยในแดนแหลมทอง
เหนื่อยยากอย่างไร ไม่เคยบ่นไปให้ใครเขามอง
ครูนั้นยังลำพอง ในเกียรติของตนเสมอมา
ที่ทำงานช่างสุดกันดารในป่าดงไพร
ถึงจะไกลก็เหมือนใกล้ เร่งรุดไปให้ทันเวลา
กลับบ้านไม่ทันบางวันต้องไปอาศัยหลวงตา
ครอบครัวคอยท่า ไม่รู้ว่าไปอยู่ไหน
ถึงโรงเรียนก็เจียนจะสายจวนได้เวลา
เห็นศิษย์รออยู่พร้อมหน้า ต้องรีบมาทำการสอน
ไม่มีเวลาที่จะได้มาหยุดพอพักผ่อน
โรงเรียนในดงป่าดอน ให้โหยอ่อนสะท้อนอุรา
ชื่อของครูฟังดูก็รู้ชวนชื่นใจ งานที่ทำก็ยิ่งใหญ่
สร้างชาติไทยให้วัฒนา
ฐานะของครูใครๆก็รู้ว่าด้อยหนักหนา
ยังสู้ทนอุตส่าห์สั่งสอนศิษย์มาเป็นหลายปี
นี่แหละครูที่ให้ความรู้อยู่รอบเมืองไทย
หวังสิ่งเดียวคือขอให้เด็กของไทยในผืนธานี
ได้มีความรู้เพื่อช่วยเชิดชูไทยให้ผ่องศรี
ครูก็ภูมิใจที่สมความเหนื่อยยากตรากตรำมา

<embed src="http://www.google.co.th/embed/35953304/753ca127" width="420" height="40" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always"></embed>

[บ่าวจ้ำ]

ปาเจรา จริยา โหนติ
คุณุตตรา นุสา สกา
ปัญญา วุฑฒิ กเร เตเต
ทินโน วาเท นมามิหัง

เก็บหญ้าแพรก ข้าวตอก ดอกมะเขือ
บูชาครู ผู้กูลเกื้อ การศึกษา
ผู้นำทาง สว่างคิด แด่ศิษย์มา
ผู้สั่งสอน ด้วยเมตตา มหาศาล

ครูคือผู้ ยกระดับ วิญญาณคน
ให้สูงพ้น กว่าสัตว์ เดรัจฉาน
ทั้งอบรม บ่มนิสัย ไม่ให้พาล
ให้รู้อ่าน รู้เขียน รู้เพียรจร

รอยไม้เรียว จารึกดั่ง หวังดีสร้าง
ขอบพระคุณ เรือจ้าง ที่สั่งสอน
ครูเหนื่อยยาก แค่ไหน ไม่อนาทร
ถึงทุกข์ร้อน เพียรสอนไว้ ให้ศิษย์ดี

วางพานพุ่ม มือพนม แล้วก้มกราบ
ด้วยซึ้งซาบ พระคุณยิ่ง เป็นมิ่งศรี
จะเชื่อฟัง ที่สั่งสอน ด้วยกตเวที
ทั้งชีวี น้อมวันทา บูชาครู


จ้ำ#คนรักของดอกไม้
๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๓
"วันครูแห่งชาติ"
ธุจ้าธุจ้าธุจ้าธุจ้าธุจ้า