หล่านางเอ้ย...จั้กเป็นหยังกะบ่ฮู้ อยู่บ่อยู่กะหายไป
ฟังแต่เสียงรอสาย ฮ้องอยู่ปลายก้ำฝั่งพู้น
คือสิคุ้นนอน้องหล่า คำที่ว่าอั่น ''Miss call''
ที่แสดงอยู่หน้าจอ แม่นบ่พอร้อยละตี้ คนทางพี้โทรไปหา
กะผู้ไคอยู่ตั้วหล่ะทางหน้าตาน้องหล่าพี่
ใจคือดำแท้นอนี้ บ่คือกี้แต่เก่าหลัง
ทรงสิเป็นไปฮ้าย เป็นสาวไทยใส่ส้นหย่อง
เฮ็ดฮอดผมสีทอง นุ่งตั้งแต่ซ่งกิ้น ป๋าถิ่มซิ่นอีแม่สอน
นอนกลางคืนบ่เป็นดอก นางต้องออกตะเวนเที่ยว
จั้กว่าหมู่ว่าเสี่ยวเทียวตั้งแต่มาเว้าชวนกินเหล้าอยู่บ่วาย
ระวังกายเด้อคนฮู้ ซุมเจ้าซู้นั่นมักหลาย
เทิงเสื้อขาว เสื้อลาย เทิงผมดำผมหงอก หากมักหยอกหลอกผู้สาว...นางเอ้ย
หรือว่ามีผู้ใหม่แล้ว เป็นเด็กแนวแถวเมืองใหญ่
เว้าตั้งแต่คำไทย ภาษาลาวมันบ่โก้ คือโตเจ้านั้นคักหลาย
คือสิไลลืมอ้าย ซายที่เคยนอนก่ายขา...นางเอ้ย
คนเคยสัญญาว่าสิฮักกันบ่สิ้น แผ่นดินปี้นกะบ่วาง
โทรไปหากะบ่ว่าง พ้อแต่หมู่เพิ่นนำสาย
ยินแต่เสียงเพิ่นเว้าไทยว่า"หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ" อ้ายสงสัยแม่นไผน้อง
ว่าซิถามเพิ่นอยู่ดอก ให้ฝากบอกแฟนอ้ายแหน่
อยากให้คืนมาแวะ เบิ่งหน้าแม่น้องแน่หล้า ก่อนแม่ป้าเลาซิตาย คนฮู้เอย...
แฮงเว้า...แฮงใส่อารมณ์ตั้วผู้ข้า พอซะเถอะซั่น
Bookmarks