ธรรมะเฮฮา..วันศุกร์เจ้าค่ะตอนสายบ่ายเย็น
เพลงเหงานะเจ้าค่ะแต่ก็ทำให้น้ำรินเหงา
เจ้าค่ะและก็ซนมากกกเลยเจ้าค่ะ
:heart::heart::heart::heart:
น้ำรินเริ่มที่จะละทิ้ง.....เรื่องของความรู้สึกนึกคิดถึงใครๆ
....บางครั้งก้อรู้สึกดีมาก
บางครั้งอ้างว้างโดดเดี่ยว ไม่รู้จะพูดกับใครเลยก้อมี
รึแม้แต่บางครั้งก้ออยากนั่งอยุ่คนเดียว
อยู่อย่างนั้นทั้งวัน เพราะอะไรไม่รุ้ และอีกอย่าง
การอยู่คนเดียวมันทำให้ได้คิด และยิ่งคิด
เหมือนจะบ้าไปพักใหญ่ๆ ...........
.................แต่ก้อยังรู้สึกอย่างนั้น เจ้าค่ะ
[RADIO]http://www.freewebtown.com/wara_one/library/audio/Khon_Khi_Ngao.mp3[/RADIO]
น้ำรินเป็นคนที่ชอบเดินทางไปเรื่อยๆ
ชอบนั่งอยู่กับธรรมชาติแม่น้ำ..ภูเขา..เป็นส่วนใหญ่
ไม่ค่อยจะสนอะไรมากนัก..ไปที่ไหนก็แวะทำบุญ
ส่วนมากก็ไปหาท่านพ่อท่านปู่ปฏิบัติธรรมเจ้าค่ะ
อีกอย่างเดี๋ยวนี้ ก็ชอบยุกับบ้านเงียบๆไม่ค่อยอยากออกไปไหน
ส่วนใหญ่น้ำรินจะอ่านหนังสือท่านปู่หรือ..อยู่เฉยๆ
แต่มาพักหลังน้ำริน จิตปฎิพัทธ์กับใครบางคน
จิตในใจไม่อยู่กับร่องกับรอย...
ไม่เคยเปนมาก่อน.....จนมันทำให้..อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเจ้าค่ะ..
นี้หรือที่เขาเรียกว่าความรักและความเหงา
จิตในใจใยเหงาไม่เฝ้าร่าง
คอยเหินห่างอ้างว้างไกลให้ใจเหงา
ลมคอยพัดพาไป แสนไกลในใจเรา
รู้สึกเหงารู้สึกคว้าง อ้างว้างไกล.......
......บางครั้งคิดถึงโทรศัพคุยก็ไม่หายคิดถึง...
ขอบคุณภาพประกอบเหงาๆจากอินเตอร์เนต
Bookmarks