เจ็บหัวใจจ้าวๆ ยามเมื่อคราวคิดฮอดเพิ่น
แนวว่าไกลกันเหลือเกิน หนทางเดินคนละเส้น เจ้าเป็นฟ้าอ้ายส่ำดิน
แนวว่าซินบ่สมสร้าง สิฮ่วมทางย่างเคียงคู่
หงส์สิมาเหลียวดู หมู่อีกาต่ำต้อย แม่นคอยได้กะส่ำคอย
มีแต่หลอยเบิ่งเจ้า สูงดั่งดาวเฝ้าสาดส่อง
ได้ตั้งแต่เหลียวมอง บ่มีหม่องคนจั่งอ้าย สิได้ย้ายไปคู่เธอ
ฮุ้อยู่เด้อดาวจั่งน้อง คองให้ดินไปปีนป่าย
ย่อนว่าฮักเหลือหลาย บ่อาจไขว่คว้าเจ้า ดาวเทิ่งฟ้ามาเปื้อนดิน
ขอให้ฮักเฮาจบสิ้น อ้ายย่านดินกระเด็นใส่
ดาวกลางฟ้าดวงสดใส เจ้าอย่าให้มาหมองคล้ำ เปื้อนนำอ้ายฝ่ายขี้ตม ถ่อน นางเอย