สายลมเอยช่วยพัดพาความรันทด
สายลมเอยช่วยพัดพาความรันทด
ไปให้หมดจากหัวใจที่อ่อนล้า
ขอเข้มแข็งเพียงพอไม่นำพา
หันหลังลาแล้วกล่าวว่าจากกัน
แม้ฟ้าหม่นของวันนี้ที่หมองเศร้า
รันทดเหงาที่ยั่วเย้าจนสุดกั้น
โอ้รักเอยเกิดมาแล้วทำให้ช้ำ
น้ำตาหลั่งความช้ำยอกย้ำใจ
ตัดสินใจในวันที่ทิ้งความฝัน
ไม่มีวันจะย้อนหวนคืนมาใหม่
รักลาทิ้งให้โรยรินกุหลาบใจ
ทิ้งให้ไกลก็ทิ้งหัวใจของเราเอง
เพียงความเหงาความว้างที่มองผ่าน
เป็นดังม่านน้ำตามีให้เห็น
หัวใจคล้ายเหน็บหนาวแลเยือกเย็น
เป็นดังเช่นเสียงแผ่วของหัวใจ
หันหลังลาเส้นทางของคนหมอง
ใจประคองเหน็บหนาวต้องร่ำไห้
เงียบเหงาร้าวระทมแทบขาดใจ
ต้องหวนไห้น้ำตาโอ้อาดูร
กรีดเลือดของความช้ำให้กระหน่ำ
เคยถลำรักหมดต้องสิ้นสูญ
หลั่งเลือดและความช้ำให้อาดูร
รักสิ้นสูญแสนเจ็บแทบล้มลง
ยืนขึ้นตรงแล้วหันหลังกับบอกลา
แม้อ่อนล้าเพราะใจไม่ประสงค์
ก็จะลาและละวางความรักลง
ด้วยจำนงหันหลังลาจากรักลวง
อ้างข้อความนี้
v_v
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ ทิดจ่อย
Bookmarks