สายลมเอยช่วยพัดพาความรันทด
สายลมเอยช่วยพัดพาความรันทด
ไปให้หมดจากหัวใจที่อ่อนล้า
ขอเข้มแข็งเพียงพอไม่นำพา
หันหลังลาแล้วกล่าวว่าจากกัน
แม้ฟ้าหม่นของวันนี้ที่หมองเศร้า
รันทดเหงาที่ยั่วเย้าจนสุดกั้น
โอ้รักเอยเกิดมาแล้วทำให้ช้ำ
น้ำตาหลั่งความช้ำยอกย้ำใจ
ตัดสินใจในวันที่ทิ้งความฝัน
ไม่มีวันจะย้อนหวนคืนมาใหม่
รักลาทิ้งให้โรยรินกุหลาบใจ
ทิ้งให้ไกลก็ทิ้งหัวใจของเราเอง
เพียงความเหงาความว้างที่มองผ่าน
เป็นดังม่านน้ำตามีให้เห็น
หัวใจคล้ายเหน็บหนาวแลเยือกเย็น
เป็นดังเช่นเสียงแผ่วของหัวใจ
หันหลังลาเส้นทางของคนหมอง
ใจประคองเหน็บหนาวต้องร่ำไห้
เงียบเหงาร้าวระทมแทบขาดใจ
ต้องหวนไห้น้ำตาโอ้อาดูร
กรีดเลือดของความช้ำให้กระหน่ำ
เคยถลำรักหมดต้องสิ้นสูญ
หลั่งเลือดและความช้ำให้อาดูร
รักสิ้นสูญแสนเจ็บแทบล้มลง
ยืนขึ้นตรงแล้วหันหลังกับบอกลา
แม้อ่อนล้าเพราะใจไม่ประสงค์
ก็จะลาและละวางความรักลง
ด้วยจำนงหันหลังลาจากรักลวง
อ้างข้อความนี้
Bookmarks