คิมหันต์ฤดูมาเยือนแผ่นดินอีสานแล้ว

[เขมราฐ]

ปลายเดือนกุมภาพันธ์ ลมหนาวจากจีนแผ่นดินใหญ่เริ่มอ่อนกำลัง หลังจาก

ที่พัดอย่างบ้าคลั่ง สร้างความเหน็บหนาวให้แผ่นดินอีสานตลอดระยะเวลา 3 เดือนที่ผ่าน

มา ลมกำลังเปลี่ยนทิศทางจากตะวันออกเฉียงเหนือเป็นตะวันตกเฉียงใต้ ดอกไม้หน้า

หนาวกำลังจะโรยรา แต่ดอกไม้หน้าแล้งกำลังจะผลิบาน ต้นติ้วที่ปลายนากำลังจะผลัดใบ

อีกไม่นานจะมีแต่ดอกสีขาวโพลนเต็มต้น ฉันเคยตั้งชื่อดอกผักติ้ว ว่าซากุระแห่งแผ่นดิน

อีสาน ฉันเคยมีความคิดว่าจะสร้างป่าละเมาะปลายนาเป็นดงซากุระอีสาน ฉันเอาเมล็ดผัก

ติ้วมาเพาะแล้วนำไปปลูกทุกที่ที่มีที่ว่าง แต่อนิจจาไม่โตเลยสักต้น เลยได้มานั่งชื่นชม


ความงามจากต้นผักติ้วที่ขึ้นและโตเองตามธรรมชาติ จะดีเพียงใดนะ ถ้าเกิดมีสักที่ที่มีต้น

ผักติ้วขึ้นเป็นดง แล้วออกดอกพร้อมกัน คงเหมือนฤดูชมซากุระของญี่ปุ่นเป็นแน่



ไม่เพียงแต่ดอกติ้วสีขาวบริสุทธิ์เท่านั้นที่อวดโฉมในหน้าแล้ง ดอกจานสีส้มสด ก็แข่งกัน

ออกดอกบานสะพรั่ง สีสดจัดจ้าน หากเปรียบดอกผักติ้ว ดอกจานกับผู้หญิง ดอกผักติ้วคง

เหมือนสาวบ้านป่า เรียบง่าย ไร้สีสรร ดอกจานคงเปรียบกับสาวสมัยใหม่ เร่าร้อน สวยโฉบ

เฉี่ยว งามกันคนละมุม



ฉันนึกถึงเมื่อฉันยังเด็ก ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ฉันรอคอย การปิดเทอมหน้าร้อนกำลังจะ

มาถึง ความสนุกสนานแบบเด็กชนบทกำลังจะเริ่ม ท้องนาและป่าละเมาะจะกลายเป็น

สนามเด็กเล่นชั้นดี ของเหล่าเด็กเลี้ยงควายอย่างฉัน เด็กชนบทไม่ต้องเข้าเรียนกวดวิชา

แต่จะเรียนรู้วิถีชีวิตการดำรงอยู่ กับความแห้งแล้งของแผ่นดินที่ราบสูง การหาแมงกินูน กุด

จี่ เก็บผักหวานบนภูพนมดี แหย่ไข่มดแดง เก็บดอกกระเจียว คล้องกระปอม เป็นกิจกรรม

ที่ทำให้เพลิดเพลิน



ฉันนั่งมองถนนที่ฉันเคยต้อนฝูงควายลงกลางทุ่ง ภาพเหล่านี้แจ่มชัด

ทันที ฉันอยากย้อนเวลากลับไปอีกครั้ง แต่คงไม่เหมือนเดิม ป่าละเมาะที่ฉันกับเพื่อน ๆ

เคยเล่น กลายเป็นสวนยางพาราของนายทุนที่มาจากในเมือง เพื่อนเลี้ยงควาย ขายไร่

ขายนาให้นายทุนสวนยาง แล้วอพยพกันเข้าทำงานในเมืองใหญ่ เหตุใดหนอเขาจึงได้ทิ้ง

ถิ่นฐาน ทิ้งที่ที่เคยมีความสุข เข้าไปดิ้นรนในเมืองใหญ่ ฉันอยากบอกพวกเขาเหลือเกินว่า

สิ่งที่พวกเขามีนั้นเป็นทรัพย์ที่มหาศาล ณ เวลานี้หากมีคนมาชวนฉันเข้าอยู่ในเมืองใหญ่

อีกครั้ง ฉันคงปฏิเสธโดยไม่ต้องไตร่ตรอง ฉันพอใจที่จะตื่นเพราะเสียงเจ้าโต้งที่โก่งคอ

ขัน มากกว่าเสียงแสบแก้วหูของนาฬิกาปลุก ฉันพอใจที่จะเดินไปทำงานแล้วสูดเอา

อากาศที่บริสุทธิ์เข้าเต็มปอด มากกว่าต้องโหนรถเมล์แล้วสูดกลิ่นตัวของใครต่อใครเข้า

จมูก ฉันอยากบอกดัง ๆ ว่าฉันรักบ้านฉันจัง ฉันค้นพบแล้วว่าสิ่งที่ฉันค้นหาคืออะไร เช้าฉัน

ได้กินข้าวเช้าพร้อมพ่อกับแม่ก่อนไปทำงาน เย็นฉันได้ทำกับข้าวช่วยแม่ แล้วกินข้าว

พร้อมกัน เมื่อแม่ฉันไม่สบายฉันได้ดูแล นอนเฝ้าไข้ที่โรงพยาบาล เมื่อฉันไม่สบายฉันก็มี

แม่ดูแล วันหยุดนักขัตฤกษ์ฉันได้ทำบุญกับแม่ เท่านี้คงเพียงพอแล้ว กับชีวิตหญิงเดี่ยว

อย่างฉัน ตัดสินใจไม่ผิดจริง ๆ ที่กลับบ้านเกิด



ขอบคุณภาพสวย ๆ จาก เขมราฐดอทคอม ค่ะ