เป็นเพียงคนที่คิดพ้อ ยามเหงาพอเว้าเป็นหมู่
เป็นคนดูอยู่ข้างๆ ยามอ้างว้างจั่งคิดเห็น
คือดั่งเป็นถังสีฮ้าง หม่องเขาวางไว้ขยะ
แล้วปล่อยปะละให้ทน ตากแดดฝนอยู่หน้าบ้าน
มื้อรำคาญเตะดังตุ้ม กลิ้งขุ่มหลุ่มขี้ตมติด
จักแม่นผิดเรื่องอีหยัง เฮ็ดคือซังกันปานนี้
ความหวังดีที่มีให้ ซ่างเหลือใจด้อยคุณค่า
เฮ็ดปานว่าอ้ายพี่ ชายคนนี้บ่แม่นคน
ได้แต่ทนกับความช้ำ น้ำตาไหลใจสิขาด
ได้แต่กัดปากเอาไว้ เจ็บคักฮ้ายอ้ายสิทน
เป็นเพียงคนปลอบใจเจ้า ยามมื้อเหงามื้อว้าเหว่
ยามใจเพพังภินท์ เจ้าจั่งผินหน้ามาเว้า
สิโทษเขากะบ่ได้ ย่อนหัวใจจะของมัก
ไปหลงรักเขาเอง ห่วงเขาเองอาสาซ้ำ
สิ่งที่ทำให้ได้ บ่เคยหลายสำหรับพี่
ขอเพียงเจ้าสุขี พันทวีความเจ็บช้ำ อ้ายสิกล้ำกลืนฝืนทน..เอาดอก