น้องนางโชว์

[แจ่มใสยิ้มสวย]

ก็เพราะ ลุกค์ หรือการแต่งตัวเป็นอย่างที่เห็นในรูป จึงไม่ค่อยมีใครเชื่อว่า ฉันสามารถทำงานฝีมือได้

ครั้งหนึ่ง ฉันเห็นน้องคนหนึ่งเอาโครเชต์ มาถักที่ทำงานทำระหว่างพักเบรค ฉันเห็นเขาทำหน้ายุ่งๆ กับชิ้นงานของเขา ฉันถามเขาว่า มีปัญหาอะไรหรือ น้องเขาตอบว่า เนี่ยไม่รู้ไงทำไมไม่ลงตัว เราถามว่า ถักผิดหรือเปล่า
เขาว่าเขาทำไม่ผิด แต่ทำไมไม่ลงตามช่องก็ไม่ได้แล้วเขาก็ดูไม่ออกว่าผิดตรงไหน

ขอพี่ดูหน่อยสิ

เสร็จแล้วฉันก็ดึง เลาะของเขาออก เขาโวยวายใหญ่ ว่าทำไมฉันอย่างนี้ เขาถักของเขาได้ตั้งเยอะแล้วนะ

ฉันบอกว่า ก็มันผิดจะถักต่อได้ไง

พี่น้องนางเนี่ยนะ ดูออกว่าหนูถักผิด ดูถักโครเชต์มาตั้งเยอะแล้วหนูยังไม่เห็นเลยว่ามันผิดตรงไหน
แหมเห็นฉันเป็นยังไง ถึงมองด้วยสายตาอย่างนั้น

และแล้วก็สอนให้น้องเขาแก้งาน

ทั้งหมดเป็นเหตุการณ์ สมัยที่ฉันยังทำงานอยู่ และหลังจากนั้น หลายคนมักมาถามว่า ฉันทำงานฝีมือเป็นจริงหรือ เขาก็ยังไม่ค่อยเชื่อและมั่นใจ กันสักเท่าไหร่

คุณๆ หละเชื่อกันไหมว่าผู้หญิง ที่แต่งตัวแนวๆนี้ ทำงานฝีมือได้ไหม
(แต่ห้ามถามถึงการทำงานบ้าน หรือ ทำกับข้าวก็แล้วกัน อันนั้นไม่มีคำตอบ)

นี่คือคำตอบพร้อมภาพยืนยันค่ะ

สามภาพแรกเป็นงานเก่าๆ ถักนานแล้วค่ะ ทุกอย่างใช้ได้หมด อย่างหมอนหกเหลี่ยมใช้ในพิธีแต่งงาน
จะมีแค่หมอนหัวใจเท่านั้นที่ได้แค่ใสตู้โชว์ เฉยๆ



เซตเสื้อถักค่ะ ที่จริงมีเยอะกว่านี้แต่ไม่มีรูปค่ะ



หมอนอิง และชุดเด็กของลูกสาว



เสื้อ และ ก็ชุดเด็กของลูกสาวค่ะ


ต่อไปนี้เป็นผลงาน เมื่อย้ายมาอยู่ที่เมกา ว้าวุ่นใจก็ถัก ทำๆๆ หาจุดรวมให้ใจค่ะ





หมวกแบบนี้ถักหลายใบค่ะ ให้น้องๆ ที่รู้จักกันตอบแทนน้ำใจและมิตรถาพค่ะ



ใบนี้ไปได้แบบจากบลอกของคุณแบมค่ะ



อันนี้ก็หมวก แบบจากบลอกคุณแบมอีกเช่นกัน ถักให้น้องเกรซ น้องคนหนึ่งที่รักเราและเราก็รักเขาค่ะ



ใบนี้ให้ ลิสาน้องที่ส่งงาน มาให้ทำพอมีรายได้พิเศษเล็กๆน้อยๆค่ะ



ให้หลานสาวตัวน้อย ชื่อน้องครีม ลูกสาวของเพื่อนค่ะ



ผ้าคลุมใหล่ให้พี่ควีนนี่ พี่สาวที่น่ารักค่ะ