เมื่อวานนี้ (23 ก.พ.53) ทันทีที่ผมเข้าไปในห้องไอซียู พ่อยกมือทำท่าจะจับมือผม ผมยื่นมือให้พ่อจับ และถามพ่อว่า "สู้ไหมพ่อ" "พ่อส่ายหน้า" ผมพูดกระเซ้าพ่อว่า "อะไรพ่อ..ระดับนักเลงเก่าแล้ว..แหม" พ่อทำท่ายิ้ม แต่ร่างกายของพ่อถูกพันธนาการด้วยท่อเครื่องช่วยหายใจ และสายอะไรต่อมิอะไรระโยงระยางไปหมด
ผมถามหมอว่าพ่อเป็นอย่างไรบ้าง หมอบอกว่าพ่อมีหลายโรคทั้งโรคหัวใจโต ทั้งปอดติดเชื้อ ทั้งเลือดออกในกระเพาะอาหาร ทั้งความดันโลหิตต่ำ สารพัดสารเพ ร่างกายพ่อเคยอ้วนท้วนสมบูรณ์ ขณะนี้ขาของพ่อเล็กลง ร่างกายซูบผอมเหมือนคนละคน
ครบกำหนดวันลา (24 ก.พ.53) ผมจะเดินทางกลับกรุงเทพฯ ตอนเช้าผมเข้าไปเยี่ยมพ่ออีกครั้งเพื่อลากลับ พ่อหายใจถี่ขึ้นมาก ตาเริ่มหลับลง ๆ มือที่หมอผูกไว้กับเตียงพยายามยกขึ้นแทนการใช้คำพูด ผมยกมือไหว้พ่อลากลับกรุงเทพฯ
"อ้าย ๆ เหมือนพ่ออยากจะจับมือ" ดีเจเด็กน้อยเรียกผม ก่อนที่ผมจะเดินออกพ้นประตู
ผมหันหลังกลับและเดินไปที่เตียงพ่ออีกครั้ง พ่อยื่นมือที่เย็นเฉียบมาจับมือผม และจับที่มือดีเจเด็กน้อย ผมรู้ว่าพ่อกำลังจะพูดอะไร ผมสังเกตเห็นตาของพ่อมีน้ำใส ๆ ไหลออกมา พ่อบีบมือผมไว้แน่น ในขณะนั้นผมพูดอะไรไม่ออกจริง ๆ
ผมนั่งอยู่บนรถทัวร์มุ่งหน้าเข้ากรุงเทพฯ ผมไม่รู้ว่ารถแล่นถึงไหน และรอบ ๆ สองข้างทางมีวิวทิวทัศน์ที่สวยงามขนาดไหน เพราะสมองและความคิดของผมตอนนี้รู้สึกสับสนไปหมด
ตลอดระยะเวลา 20 ปีที่ผมได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของพ่อ พ่อเป็นคนที่พูดเพราะ สุภาพ ให้เกียรติทุกคน สำหรับผมพ่อให้เกียรติผมมาโดยตลอด พ่อไม่เคยทำให้ผมเสียใจแม้แต่ครั้งเดียว พ่อจะเรียกผมว่า "บักอ้าย" ตามที่ดีเจเด็กน้อยเรียกผมว่า "อ้าย" ซึ่งแปลว่า พี่
เมื่ออยู่ด้วยกันสองต่อสองเวลาไปไร่ด้วยกัน พ่อเคยพูดเสมอว่า "ลูกนี่แหละที่พ่อจากฝากผีฝากไข้ได้" ผมก็ได้แต่หัวเราะ "ผมอยู่ไกลคงไม่มีโอกาสหรอกพ่อ เงินเดือนก็ไม่ค่อยพอใช้ ถ้าผมเกษียณแล้วมาอยู่กับพ่อ ถึงตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าพ่อจะจำผมได้หรือเปล่า" ฮ่า ๆ ๆ ...พ่อหัวเราะ
ถึงตอนนี้ ก็คงจะจริงอย่างที่พ่อพูด เพราะไม่กี่เดือนที่ผ่านมาน้องเขยซึ่งเป็นคู่เขยของผม ก็ได้จากไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับ ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทิ้งภรรยาและลูกเล็ก ๆ ไว้ข้างหลัง
ผมขอให้พ่อจงมีกำลังใจต่อสู้.....ถ้าปาฏิหาริย์มีจริง ขอให้พ่อจงกลับมาครับ ............ แต่.................อนิจจา.....................................
วันนี้ (25 ก.พ.53) เวลาประมาณ 5.50 น. ผมได้รับโทรศัพท์จากดีเจเด็กน้อยว่า พ่อได้จากไปแล้วอย่างสงบ ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ พ่อจากไปเร็วเกินไป ขอให้พ่อหลับให้สบายครับ
Bookmarks