คืนเหงา

[ทิดจ่อย]

กลอนหก

หรีดหริ่ง ส่งเสียง เรียกขาน
แว่วหวาน เพลงไพร สายหมอก
ค่ำคืน มืดดำ ช้ำชอก
ลมบอก ลมผ่าน ซานซม

ลมหนาว คืนหนึ่ง คืนนี้
ราตรี เยี่ยมเยือน เหมือนฝัน
เมฆลอย บดบัง ดวงจันทร์
ฉับพลัน หมองหม่น หมดงาม

เหมือนใจ หมองหม่น หมดสี
คืนนี้ คนหนึ่ง นั่งเหงา
คืนนั้น คนหนึ่ง จากเรา
จากนั้น เงียบเหงา ทุกคืน

เรไร ส่งเสียง เรียกหา
แก้วตา ดวงใจ เจ้าเอ๋ย
กลับมา บ้านเรา อย่างเคย
ไปแล้ว ไปเลย หรือไร

น้ำตา ร่วงหล่น อาบแก้ม
รอนแรม จิตใจ เหนี่อยล้า
คิดถึง ฝันถึง ทุกครา
ดื่มด่ำ น้ำตา อาลัย

ดวงดาว ทอแสง แข่งขัน
เติมแต่ง สีสรรพ์ ฟ้าใส
ดวงใจ ดวงหนึ่ง เหมือนไฟ
มอดไหม้ มืดมิด นิทรา

ทิดจ่อย
10 มกราคม 2546

[khonsurin]

ในคืนที่เงียบเหงา
มีเพียงเราที่เดียวดาย
สะท้อนหัวใจไหว
แทบมลายสั่นไหวเอน

ร่ำร้องกู่ก้องร้องหา
ขอความเมตตาอย่าเทวษ
ร้องไห้ร่ำร้องก้องเขต
แดนป่าพนาดินดอน

ในผืนป่าอยู่เดียวเงียบเหงา
โอ้ตัวเราเดียวดายสะท้อน
เหงาแทบใจขาดเขาไม่อนาทร
จะร่ำร้องร่ำหาไม่เห็นใจ

[ผู้ก่อการรัก]

อ่านแล้ว ใจแป้วเลย

[ทิดจ่อย]

เขียนไว้สมัยอกหักครั้งที่ 5 ไม่รู้ว่าเพราะหรือเปล่า ขอให้อ่านให้เป็นกลอนก็แล้วกันนะครับ ขอท่านผู้รู้โปรดแนะนำ อิ อิ อิ

[orathai]

คืนเหงาๆ กับใจเราที่หวิวๆ
ลมพัดพลิ้ว สะเทือน ถึงเดือนขวัญ
ใจรำพัน ทุกค่ำคืน อันเดียวดาย
.ก็คงคล้าย เหมือนคืนก่อน นอนสะท้าน
.โอ้ดวงมาลย์ สุดเศร้าสร้อยระห้อยหา
.ใจขาดรัก ช่างระทม จมพนา
.ดิ่งใจฝังพสุธา ลาคืนลวง...
*** สงสัยไม่ใช่กลอน แต่งต่อไม่ออกแล้วว*** 55