ยาย
ฉันเป็นคนหนึ่งที่อยู่กับยายมาตั้งแต่เล็ก เพราะแม่ต้องหนีความลำบากมาทำงานที่กรุงเทพเมืองฟ้า ยายเป็นทั้งพ่อและแม่ในเวลาเดียวกันไม่มีที่ไหนในโลกที่ทำฉันอบอุ่นได้เท่ากับอ้อมกอดของยาย ฉันเชื่อว่าคงมีใครหลายๆคที่เป็นเหมือนฉัน เพลงกล่อมของยายยังแว่วหวานอยู่ในใจทุกครั้งที่ล้มตัวนอน
รอยไม้เรียวที่หายไปพร้อมกับกาลเวลาแต่คำสอนกลับย้ำในหัวใจ ยายเคยว่าเหตุผลที่ฉันต้องตั้งใจเรียนเพราะยายกับแม่ไม่มีสมบัติอะไรให้นอกจากวิชาความรู้ไว้เลี้ยงตัว ยายสอนให้ฉันอดทนเพราะเมื่อโตขึ้นฉันยังต้องเจอกับอะไรๆอีกมากและมันน่ากลัวกว่านี้อีกหลายร้อยเท่า วันที่ท้อแท้ที่สุดคำสอนของยายทำให้ฉันรู้ว่าโลกทุกวันนี้มันมีที่ให้คนที่เข้มแข็งและอดทนเท่านั้น วันนี้วันที่ฉันอยู่ห่างยายด้วยความจำเป็นบังคับให้เราได้อยู่ห่างกัน ยายยังมีถ้อยคำดีๆให้ฉันทุกครั้งที่โทรหา
อีหล่ากิ๋นเข้ายังลูก
อีหล่าหิมะตกมันหนาว ยามนอนห่มผ้าดีๆเด้อลูก
เสียงคือแหบแท้บ่ซำบายติลูก
อีหล่า..อีหล่า..ยายคิดฮอดอีหล่า
นานแล้วที่ไม่ได้นอนกอดยาย นานแล้วที่ไม่ได้กินข้าวพร้อมกับยาย นานแล้วที่ยายรอ อีหล่า กลับบ้านเราบ่นานดอกอีหล่าสิกลับบ้านไปกอดยายให้สมกับที่คิดฮอด อีหล่ากะคิดฮอดยายคือกัน....อีหล่า
Bookmarks