ตายเป็นตาย
ช่วงที่เฝ้าพ่อที่ รพ.ชัยภูมิ วันที่ 23 - 25 ก.พ. 2553 นอนอยู่ที่พักญาติของ รพ. สะดวกสบายมากเลยค่ะ ชอบทาง รพ.ชัยภูมิด้วยนะที่มีที่พักให้ญาติคนไข้เป็นสัดเป็นส่วน ไม่ต้องไปนอนตามข้างทางเดินเหมือนเมื่อก่อน ส่วนพ่อนอนสายระโยงระยางในห้อง ICU วันที่ 23 ก.พ. ได้เข้าไปดูพ่อแล้ว ก็อุ่นใจเพราะพ่อสดใส ในใจคิดว่าพ่อต้องหายเลยไม่ได้พูดอะไรกับพ่อมาก อยากให้พ่อได้พักผ่อน บอกพ่อว่า สู้สู้ นะพ่อ พ่อจับมือ แล้วบอกใบ้ว่านอนไม่หลับ เจ็บคออยากเอาท่อออกจากปาก อยากกินน้ำ แต่ทุกอย่างที่พ่อขอหมอทำให้ได้อย่างเดียวว่าจะสั่งยานอนหลับให้ พ่อก็รับทราบ
หลังจากหมดเวลาเยี่ยมทั้งสองช่วงแล้วก็มานั่งคุยกับน้าข้างล่าง น้าบอกว่าอาการพ่อไม่น่าเป็นห่วงเพราะหน้าตาสดใส แล้วน้าก็เล่าเรื่องยายให้ฟังว่า ช่วงที่ยายมีชีวิตอยู่ไม่สบายอยากกินทุเรียน ก็เลยกินทุเรียน แล้วพูดว่า "ตายเป็นตาย" ก็เลยเป็นคำพูดคำหนึ่งช่วยในมีเสียงหัวเราะกับน้าในช่วงที่เฝ้าไข้พ่อ เวลาจะกินอะไรที่แสลงต่อตัวเอง ก็จะพูดว่า "ตายเป็นตาย"
แล้ววันที่ 25 ก.พ. 2553 อีพ่อก็มาจากไป เด็กน้อยยังมีความรู้สึกว่าอีพ่อของเด็กน้อยบ่ได้ไปไสยังอยู่ใกล้ ๆ ตอนที่พาพ่อออกจากห้อง ICU ไปที่เก็บศพไปอาบน้ำให้พ่อเพื่อที่บรรจุเข้าโลงกลับบ้าน บอกพ่อฟ้าวตื่นเด้อเพราะเพิ่นสิเอาพอเข้าโลงแล้วนะ ได้อาบน้ำให้ครั้งสุดท้าย แล้วพ่อก็ไม่ฟื้น แม่บอกว่า "ไปแล้วกะไปโลดบ่ต้องฟื้นดอกบ่อยากเสียใจหลายเทื่อ"
ที่พักญาติของ รพ.ชัยภูมิ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks