ขอเวลาดูแลหัวใจฉันบ้าง

[ไผ่หวาน]

นาฬิกาบอกเวลา 07.00 น.
เป็นเวลาที่เธอน่าจะถึงบ้านของเราแล้วนะ
ฉันนั่งรอเธอด้วยหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
เวลาผ่านไป 08.00, 09.00 , .......10.00
ถ้าเธอกลับบ้านป่านนี้เธอก็คงหลับไปหลายชั่วโมงแล้ว
ร่างกายจะได้พักผ่อนหลังจากที่ทำงานมาทั้งคืน
... (เอ๊ะ ! หรือไม่ได้ไป ระแวงมากไปหรือเปล่าเรา..)
ทุกนาทีผ่านไปช้ามาก

การรอคอยสักคนทำไมมันช่างทรมานเหลือเกิน........
ความรู้สึกดี ๆ ทีมีให้เริ่มกลายเป็นความเคียดแค้นเข้ามาแทนที่
หัวใจฉันเต้นแรงประหนึ่งอยากจะหลุดออกมาช่วยฉันลุ้น
ว่าเธอจะกลับมาเมื่อไร.. 11.00, 12.00, ..........16.00 .
แล้วเธอก็กลับในสภาพเมาอย่างเคย
ใจฉันถึงจะชื้นขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังมีความน้อยใจเธออยู่
นี่ไม่ใช่ครั้งแรก.. แต่หัวใจเจ้ากรรม มันก็ไม่เคยชินชาเอาซะเลย


หลายคราที่เราะทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้
ฉันขอร้องให้เธอรู้จักคำว่าพอประมาณ สมควรแก่เวลาก็กลับ
เธอทำงาน 8 ชม. กินเหล้ากับเพื่อนต่อกว่า 10 ชม.
ถึงบ้านก็หลับเป็นตาย..


ก่อนวันหยุดทำงานของเธอ เป็นวันทำใจของฉัน
วันหยุดของเธอ เป็นวันหลับใหล เพราะฤทธิ์สุรา
เวลาของเธอ มีให้กับงาน...เพื่อน...ฟุตบอล... มีทีมที่เธอรักแข่งไกลแค่ไหน ไม่เคยมีอุปสรรค .
ขอเวลาดูแลหัวใจกันหน่อยได้ไหม ถามฉันว่า
“ วันหยุดนี้ เราไปเที่ยวกันมั๊ย” หรือ
“เราจะทำอะไรกินกันดี”
“ทำงานบ้านเหนื่อยหรื่อเปล่า ”
หรือ คำชมเล็ก ๆ น้อย ๆ
คำพูดเพียงไม่กี่พยางค์ ใช้เวลาไม่ถึง นาที่หรอก
ถามกันสักคำ ไม่ทำไม่เป็นไร พอให้หัวใจดวงน้อย ๆ
ดวงนี้มันพองโต กระปี้กระเป่าขึ้นมาบ้าง
มันคงไม่รบกวนเวลาของเธอ มากไปหรอกนะ............


แต่ก็ขอบคุณมากนะสำหรับเงินเดือน
ทุกบาทที่ให้ฉันเป็นคนจัดการ ซึ่งเธอมักจะนำมาเป็นข้ออ้างเสมอ
ในเวลาที่เราทะเลาะกัน มันคนละเรื่องกันนะ เอามาชดเชยกันไม่ได้หรอก
เงินจำเป็นในการดำรงชีพ แต่สิ่งที่จำเป็นในการดำรงอยู่ของ..หัวใจ คืออะไร………….
“เฒ่า ๆ มาอ่านอั่นนี้ ข่อยเขียนไว้โดนแล่ว สิไปโพสต์ลงบ้านมหาเจ้าสิว่าจั่งได๋”
เธอเดินมาอ่านแบบขอไปที เพราะห่วงเตรียมของไปเตะบอลที่บริษัท
“อ่านให้จบเด้อ” จริง ๆ แล้วต้องการเตือนสติเธอมากกว่า นอกจาก งาน
เพื่อน เหล้า เรื่องบอล ๆ แล้วเธอยังมีฉันอีกคนนะ ที่ยังต้องการ
การเอาใจใส่จากเธออยู่
“อึ๋ย..จักอีหยัง เอาไปลงโลด” เธอก็ยังเป็นเธอ ที่ไม่เคยเข้าใจหัวอก
ของคำว่า “ภรรยา” อยู่ดี
เตะบอลเสร็จ ก็คงไม่พ้นตั้งวงต่อ แล้ววันนี้ จะกลับกี่ทุ่มหละ....

เหนื่อยจังหัวใจ...