ปลาร้าของกินที่สำคัญของชาวอีสาน เพราะไม่ว่าจะเป็นต้ม แกง อ่อม น้ำพริกต่างๆมักจะมีปลาร้าเป็นส่วนประกอบสำคัญ ลูกอีสานอยู่ไหนปลาร้าอยู่นั่นไม่ว่ามุมไหนของโลก ตอนเด็กๆก่อนไปโรงเรียนทุกเช้า ยายจะเรียกมากินข้าวเสมอ
"อีหล่า มากิ๋นเข่าลูก สิได้ไปเฮียนหนังสือ" ฉันมองดูกับข้าวถ้าไม่ใช่ไข่ต้มก็จะเป็นไข่เจียวปิ้งปลาบ้างนานๆจะได้กินปิ้งไก่สักทีแต่ทุกเมนูที่ไม่เคยเปลี่ยนก็เลยก็คือ แจ่วปลาร้า บางทีด้วยความเป็นเด็กบวกกับความเหม็นเบื่อฉันมักจะถามยายว่า
"ยายเป็นหยังจังกิ๋่นปลาร้าซือมื้อกินแต่ต้มไข่อย่างเดียวบ่ได้บ่"
"กินปลาร้าน่ะดีดั๊วะลูก กินแล้วกะเฮียนเก่งกินผักนำใหญ่ขึ้นกะบ่แดดย้านหนาว"
นั่นคือคำตอบของยาย ฉันก็กินไปทั้งๆที่ไม่เข้าใจว่ากินแต่ปลาร้ามันจะเรียนเก่งได้ขึ้นยังไงและเพื่อนที่โรงเรียนมักจะคุยอวดว่ามื้อเช้าได้กินอะไรมาบ้าง
ความที่กินปลาร้าก็ไม่กล้าคุยอวดเขาเพราะมันช่างไม่เข้าท่าเอาเสียเลยไหนจะสู้ ขนมปังทาแยมกับโอวัลตินของเพื่อนคนอื่นๆได้จนได้แต่คิดในใจว่า สักวันหนึ่งถ้าโตขึ้นมีเงินพอจะไม่กินปลาร้าอีกเลยจะหาเงินซื้อขนมปังทาแยมกินกับเขาให้ได้ แต่มาวันนี้วันที่ห่างบ้าน วันที่มีเงินพอซื้อของกินที่อยากกินกลับอยากกินปลาร้าฝีมือยาย ปลาร้ากินแล้วบ่ย้านแดดย้านหนาวแถมกินแล้วสอนให้อดทนเป็นคนเก่งและคนดีอีกต่างหาก ฉันโตมาก็เพราะแจ่วปลาร้าของยาย คิดถึงกลิ่นปลาร้าบ้านเฮาเหลือเกินยายจ๋า...ธุจ้าธุจ้าธุจ้า
Bookmarks