นิทานใบไม้

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

นิทานใบไม้ - ไม้เมือง

เมื่อเธอร้องไห้ มองฟ้าหม่นหมอง
ใครล่ะประครองใจที่สะลาย
จากความใฝ่สูงเอื้อมคว้าดาวไกล
ตะเกียกตะกายสุดท้ายได้แค่เศษผง


หล่นพริ้วเข้าตาเธอร้อยพันครั้ง
ถึงเจ็บก็ยังไม่คิดจบลง
พลัดตกจากฟ้ากี่ครั้งยังคง
ล่วงหล่นมาตรงกลางใจของใครคนคอย

*เหมือนใบไม้รักน้ำค้างอย่างในนิทาน
เหมือนความฝันของน้ำค้างช่างไกลสุดสอย
แสร้งเป็นหมอกขาว ปลิวค้างลมคอย
ฝ่าคืนเหน็บหนาวที่คราวซ้ำรอย

แค่หวังลม ๆ แล้ง ๆ ก็ไม่ถอดใจ
เมื่อไหร่จะรู้ เมื่อไหร่จะเห็น
สิ่งที่ควรเป็นเธอกลับมองข้ามไป
อย่าจากไปนะ โปรดอยู่ได้ไหม
อยู่กับใบไม้ จะรักเธอไปชั่วกาล


ซ้ำ *

นิทานใบไม้แทนความในใจจากฉัน

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

ต่อไปนี้ เราจะเป็นศัตรูที่ดีต่อกัน

ฟ้าสางที่ต่างถิ่น โผบินตามสายทาง

วันนี้สำคัญกว่าเมื่อวานหรือพรุ่งนี้

เพราะเชื่อว่าคือเธอ...คืออีกครึ่งฝัน...ที่ฉันตามหา

ความคุ้นเคย เป็นสุดยอดแห่งความเป็นญาติ

คิดฮอดฮู่บ่

ทำดีทุกครั้งให้อธิษฐานจิต..ทำดีทุกชนิดให้ตั้งจิตอธิษฐาน

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

ความรักของฉันคงไร้ค่า
ไม่มีราคาให้เธอจดจำ
ความรักของฉันไม่อาจทำ
ให้เธอจดจำฉันไว้ในใจ

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

อย่าไปนะโปรดอยู่ได้ไหม
อยู่ในใจของฉันนะคนดี
อยู่กับฉันตรงนี้
อย่าได้หนีฉันไปไกลกว่านี้เลย

[ขอโทษที่คิดถึง...เด็กดื้อ]

18 มีนาคม 2553

บันทึกรัก...ที่กำลังจากไกล
บันทึกรัก...ที่กำลังจะหลุดลอยไป
บันทึกรัก...ที่กำลังจะไม่มีวันหวนกลับมา
บันทึกรัก...ที่เจ็บทุกครั้งเมื่อคิดถึงเธอ

ช่วงนี้รู้สึกหงุดหงิดเพราะความไม่สบายในกาย และมันทำให้ไม่สบายใจตามมา
เบื่อที่สุดในโลก แถมเบื่อคนรอบข้างด้วย พอใครทำอะไรนิดอะไรก็พาลไม่ถูกใจ
เหมือนหมาบ้าเลย ช่วงนี้ อย่ามาใกล้นะคนดีเพราะอาจจะโดนกัดก็ได้ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ